عادت‌های خطرناک

میثم قاسمی- شهروند دوچرخه‌سوار

اولین نگرانی یک دوچرخه‌سوار شهری، خودروها هستند. از نگاه یک دوچرخه‌سوار، معابر شهری را می‌توان به ۵دسته تقسیم کرد؛ کوچه‌ها، خیابان‌های فرعی، خیابان‌های اصلی کم‌عرض، خیابان‌های اصلی عریض و بزرگراه‌های شهری. دوچرخه‌سواری در هرکدام از این معابر، مشکلات خاص خود را دارد که مهم‌ترین آن، خودروها و موتورسیکلت‌ها هستند. تجربه من می‌گوید موتورسیکلت‌ها را چون از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کنند و فعلا هم تصمیمی برای جلوگیری از رفتار خطرآفرین آنها وجود ندارد باید به‌عنوان یک واقعیت موجود پذیرفت و با صبر، اجازه داد به سرعت عبور کنند. درحقیقت، موتورسوارها تحت هر شرایطی- تا اطلاع ثانوی- حق تقدم دارند و اگر این حق تقدم به رسمیت شناخته نشود یا بلایی سر خودشان می‌آورند یا سر شما!
اما موضوع خودروها متفاوت است. در تمام مدتی که دوچرخه را به‌عنوان وسیله تردد در شهر انتخاب کرده‌ام، رانندگان بسیاری را دیده‌ام که وقتی یک دوچرخه‌سوار را می‌بینند، سرعتشان را کم می‌کنند، فاصله می‌گیرند و سعی می‌کنند مشکلی برای وسیله نقلیه سبک‌تر ایجاد نکنند؛ البته هستند کسانی که احساس می‌کنند اگر یک دوچرخه‌سوار از کنار یا مقابلشان رد شود، امتیاز آن مرحله را از دست می‌دهند و هرطور شده می‌خواهند جلوی این شکست را بگیرند! به هر صورت، مشکل در نگاه رانندگان نیست. کسی که دوچرخه را انتخاب کرده، یعنی پذیرفته است که صبر بیشتری داشته باشد و آرام براند. مشکل، در عادت‌هایی است که با بسیاری از رانندگان، عجین شده. کتاب آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی را یک‌بار دیگر ورق بزنید و ببینید چقدر از نکات نوشته شده در این کتاب از سوی رانندگان، رعایت می‌شود؛ مثلاً:
  پیش از ورود از فرعی به اصلی، توقف کامل کنید.
  پیش از تغییر ناگهانی مسیر حرکت، حتما راهنما بزنید.
   برای ورود به پارک یا خروج از آن راهنما بزنید.
   اگر در کناره خیابان پارک کرده‌اید، قبل از باز کردن در ماشین، حتما در آینه نگاه کنید.
  حق تقدم‌ها را به‌خاطر بسپارید و رعایت کنید.
   دوبله پارک نکنید و...
به‌عنوان یک‌عابر پیاده، دوچرخه‌سوار یا حتی راننده خودرو، چند روز دقت کنید همین قوانین ساده چقدر رعایت می‌شوند. بی‌توجهی به این نکات است که دوچرخه‌سواری را سخت و خطرناک می‌کند. راننده‌هایی که ناگهان می‌پیچند، از پارک بیرون می‌آیند، در را باز می‌کنند و با دنده3 از کوچه به خیابان می‌روند، نمی‌خواهند کسی را آزار بدهند. آنها با دیدن یک‌عابر یا دوچرخه‌سوار، حتما حق تقدم را رعایت می‌کنند، اما مشکل این است که بی‌توجهی به جزئیات، عادت‌شان شده است.