سیاهی‌لشکرهای جوان برانکو
به بهانه حضور ناموفق احسان علوان‌زاده در بازی پرسپولیس و پارس جنوبی.
در نیمه‌دوم بازی پرسپولیس با پارس جنوبی برانکو یک‌بار دیگر احتمالا با انگیزه اینکه آب پاکی را روی دست مسلمان و تماشاگران حاضر در استادیوم بریزد، تعویض سومش را زودتر از استانداردهای خودش انجام داد. او که در اکثر قریب به اتفاق مسابقات اگر اصلا کار به تعویض سوم بکشد این تعویض را بعد از دقیقه 80 یا 85 انجام می‌دهد، این‌بار در همان دقیقه65 کار را تمام کرد و احسان علوان‌زاده را به‌جای بشار رسن به‌میدان فرستاد. به این ترتیب بازیکن جوان پرسپولیس که دو‌سال است هر روز با ستاره‌های این تیم تمرین می‌کند، پس از مدت‌ها فرصت حضور در میدان را پیدا کرد و البته نمایش ضعیفی هم ارایه داد. مسلما از علوان‌زاده نمی‌توان ایراد چندانی گرفت. به هر حال بازیکنی که هر چند ماه یک‌بار چنین فرصت‌های کوتاهی برای حضور در میدان پیدا می‌کند، طبعا کیفیت چندانی نخواهد داشت. سوال کلیدی از برانکو اما این است که اگر واقعا شرایط برای بازیکنانی مثل علوان‌زاده در تیم او به این ترتیب است، چرا برای جذب و حفظ آنها اقدام می‌کند؟ به خصوص که یکی مثل علوان‌زاده امسال جزو بازیکنان بالای 23سال پرسپولیس هم محسوب می‌شد و در صورت ماندگاری در این تیم برای فصل بعد نیز همین شرایط را خواهد داشت.
از طاهرخانی تا حیدریه و بدل عبدالرحمن
احسان علوان‌زاده تنها بازیکن جوان پرسپولیس نیست که در این دو‌سال بازی به او نمی‌رسد. در کنار این بازیکن می‌توان به حامد آقایی، مدافع وسط جوان فصل گذشته تیم اشاره کرد که برانکو حتی در بدترین شرایط و با وجود خالی بودن دستش هم به او میدان نمی‌داد و اقدام به استفاده از بازیکنان اصلی در پست‌های غیرتخصصی می‌کرد. قبل از او وحید حیدریه هم چنین شرایطی داشت. او که مثل آقایی در تیم‌های ملی پایه عضویت داشت، به‌خاطر نیمکت‌نشینی در پرسپولیس این موقعیت را از دست داد. حیدریه در لیگ پانزدهم تنها یک‌بار به‌خاطر غیبت همزمان رامین رضاییان و بابک حاتمی توانست در بازی حذفی با ذوب‌آهن در ترکیب اصلی به‌میدان برود و عملکرد خوبی هم از خودش نشان داد، پس از آن بار دیگر به نیمکت دوخته شد تا اینکه از این تیم رفت. الان وضع حمید طاهرخانی هم همین‌طور است. این بازیکن در آخرین بازی نیم‌فصل اول پارسال و در همان روز خداحافظی احمد نوراللهی از پرسپولیس برای اولین‌بار لباس این تیم را پوشید و برابر مشکی‌پوشان به‌میدان رفت. او آن روز به شدت احساساتی شد و اشک شوق ریخت، اما از آن زمان تا الان که احمد خدمتش را هم کرده و در بازگشت به پرسپولیس چندین ماه است که روی نیمکت می‌نشیند، طاهرخوانی جمعا یک ساعت هم برای این تیم بازی نکرده! محمد‌امین اسدی را هم که حتما یادتان هست؛ همان بازیکن موفرفری که اوایل فصل در تمرینات پرسپولیس خیلی مورد توجه قرار گرفت و به او لقب بدل عمر عبدالرحمن را دادند. این بازیکن نیز با وجود شرایط خوب و گلزنی‌های قابل توجه در تیم امید پرسپولیس، هرگز برای تیم بزرگسالان به‌میدان نرفته و بعید است که بختی از این بابت نصیبش شود. البته درک می‌کنیم که تقریبا همه بازی‌های پرسپولیس در این چند سال دشوار و حساس بوده و سخت می‌شده در آنها به جوانان کم‌نام بازی داد، اما به هر حال شجاعت و جسارت یک سرمربی می‌تواند باعث شود حداقل از بین 10جوان که هر روز با تیم تمرین می‌کنند، یک نفر گل کند و آینده باشگاه را بسازد. برانکو اما در همین حد هم انعطاف نداشت.
درست برعکس استقلال
انزوا و نیمکت‌نشینی‌های جوانان پرسپولیس در حالی اتفاق می‌افتد که استقلال در دو سال گذشته شرایط متفاوتی را تجربه کرده و بازیکنان کم‌سال این تیم به اتکای اعتماد کادر فنی هر کدام به یک وزنه تبدیل شده‌اند. حسین حسینی، مجید حسینی، امید نورافکن و این اواخر آرمین سهرابیان مثال‌هایی از این دست به شمار می‌آیند. امسال در تراکتورسازی هم شاهد ظهور پدیده‌ای مثل محمد نادری در قلب خط دفاعی بودیم، اما در پرسپولیس فعلا در صورت لزوم، حسین ماهینی در همه این پست‌ها به‌میدان می‌رود!
در همینه زمینه :
بوک مارک
یادداشت فیلم
نقد و نظر