وزیر راست و دولت چپ

حمیدرضا محمدی 

او چهره‎‌‎ای راست‎‌‎گرا بود و از حمایت جمعیت مؤتلفه، بازاریان و سرمایه‎‌‎داران مذهبی و همچنین کانون‎‌‎های قدرت بیرونی مثل جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین قم برخوردار بود اما با وجود این، در دولت سوم جای‌گرفت که موازین فکری و عملی‎‌‎اش، با کسانی چون او، در تضادی عمیق بود.
«احمد توکلی»، وقتی در 11 آبان 1360، از مجلس اول رأی اعتماد گرفت، در حالی در جایگاه وزیر کار و اموراجتماعی، راهی کابینه نخست میرحسین موسوی شد که «در این دوره، اکثریت دولت تفکر چپ داشت و در اختیار چپ‎‌‎گراها بود.» اگرچه در آن سال‎‌‎ها، همه «قصد خدمت داشتند» و «مثلاً در زمینه حمایت از مستضعفان میان راست‎‌‎گرایان کابینه و چپ‎‌‎گرایان تفاوتی نبود» اما تفکر اعضای هیأت‌دولت اختلاف بنیادینی داشت؛ «آقای موسوی فکر می‎‌‎کرد با تسلط دولت بر اقتصاد می‌تواند جلوی انباشت ثروت را بگیرد ولی نظر من این بود... با این روش... ثروت به شکل فسادآمیزی انباشته می‎‌‎شود.» 
او اگرچه تا 11مرداد 1362، در این وزارتخانه باقی‌ماند اما معتقد است «من در وزارت کار، مبدع 2کار بودم»؛ «یکی قانون کار است که حکم قانون اساسی را برای اقتصاد دارد و بستر تنظیم بازار کار است. دومی هم جمع‎‌‎آوری اطلاعات از میدان کار است تا شما بدانید چه مقدار بیکار دارید، در چه سنی و اطلاعات دیگر آنها را هم داشته باشید.» 
با این حال، او که دولت سوم را به رویکرد مارکسیستی و تعارض با اسلام متهم می‎‌‎کرد، او و شش‎‌‎وزیر دیگر کابینه، طی نامه‎‌‎ای به امام، ضمن انتقاد از دولت و اعلام استعفای خود، بیان کردند «به ‎‌‎دنبال مردمی کردن اقتصاد» هستند. البته «امام جواب این نامه را ندادند تا اینکه آقای ناطق‌نوری خدمت امام رسیدند. امام در این دیدار فرموده بودند که این دوگروه باید با هم تفاهم کند... در نهایت و بعد از این دیدار، ما 7نفر به این نتیجه رسیدیم که بنده و آقای عسگراولادی که وزیر بازرگانی بود... استعفا دهیم».