یک روز بهترین جهان می‌شوم

لیلی خرسند| زینب کرمی؛

برای نخستین‌بار چند روز پیش که فوتسال‌پلنت نامش را در بین 10دروازه‌بان برتر فوتسال جهان قرار داد، با او آشنا شدیم. زینب در 20سالگی این شانس را دارد که بهترین دروازه‌بان جهان شود، اما مثل همیشه کمتر کسی در ورزش ایران از شرایط و قابلیت‌های او خبر دارد. قهرمانی در لیگ برتر ایران و قهرمانی در جام کافا که روزهای اول سال2020 برگزار شد، زینب را در بین بهترین‌ها قرار داده است. این انتخاب، زینب را امیدوار کرده که یک روز بهترین دروازه‌بان جهان شود.

 زینب یکی از 10دروازه‎بان برتر جهان شده و این شانس را هم دارد که نفر اول شود، ولی خیلی‌ها تازه اسم او را شنیده‌اند. خودت فکر می‌کردی انتخاب شوی؟
من در تیم زیر 20سال ایران بازی کردم و پارسال هم قهرمان جام کافا شدیم. با تیم مس رفسنجان هم قهرمان لیگ برتر شدیم. راستش خودم هم فکر نمی‌کردم این اتفاق برایم بیفتد. به این فکر می‌کردم که یک روز یکی از این 10نفر باشم، ولی منتظر نبودم که در 20سالگی این اتفاق بیفتد.
 آرزویش را داشتی یا به توانایی‌ات مطمئن بودی؟
من از وقتی که دروازه‌بانی را شروع کردم، همه گفتند سبک تو مثل سبک فرزانه توسلی (دروازه‌بان تیم‌ملی) است و ایشان الگوی من شد. همیشه بازی‌هایش را می‌دیدم. زمانی هم که قرار بود ما در بازی‌های المپیک جوانان2018 شرکت کنیم و در اردو تمرین می‌کردیم، خانم توسلی سر تمریناتمان می‌آمد. ما به المپیک نرفتیم و فقط پسرها را بردند، ولی خیلی خوب بود که او تمرین ما را از نزدیک می‌دید. همیشه به من انگیزه می‌داد و می‌گفت از بهترین‌ها هستی. من هم به‌خودم امیدوار شدم.
 فرزانه بهترین دروازه‌بان ایران است و در صفحه اینستاگرامش برایت تبریک گذاشت.
بله، خیلی خوشحال شدم و پست ایشان را استوری کردم. خانم توسلی قبلا 2بار در جمع 10دروازه‌بان برتر جهان قرار گرفته ولی متأسفانه نفر اول انتخابش نکردند، اما او همیشه برای ما نفر اول است.
 فکر می‌کنی خودت چقدر شانس داری که نفر اول شوی؟
خیلی زود است که انتخاب شوم. همین که اسمم بین 10نفر است، خیلی اتفاق بزرگی است. همه می‌گویند خوش‌بین و امیدوار باش اما خیلی سخت است که بین این همه دروازه‌بان بزرگ، اول شوی. من نهایت نفر پنجم یا ششم می‌شوم.
 بقیه را می‌شناسی؟
نه، نمی‌شناسم. فقط با دروازه‌بان تیم ملی روسیه آشنایم و قبلا کارش را دیده‌ام.
 بیشتر دروازه‌بان‌ها یا الگویشان احمدرضا عابدزاده است یا دروازه‌بانان بزرگ جهان. فوتبال و فوتسال هم ندارد. اما نخستین‌بار است که الگوی یک دروازه‌بان یک دختر است و آن هم یک فوتسالیست.
من از تواضع خانم توسلی خیلی خوشم می‌آید. خیلی پرتلاش است و خیلی خوب تمرین می‌کند. خدا را شکر می‌کنم که فوتسال زنان ایران دروازه‌بانی مثل خانم توسلی دارد که من بخواهم او را الگوی خوب خودم انتخاب کنم.
 چرا نرفتی فوتبال و سراغ فوتسال آمدی؟ جذابیت فوتبال که وسوسه‌کننده‌تر است.
من اول فوتبال بودم. یک دوره هم در مسابقات زیر 13سال در سریلانکا بازی کردم. در تیم زیر 16سال هم بودم، ولی خب گفتند بدنت چابک‌ است و بهتر است به فوتسال بروی. ضمن اینکه فوتبال قامت بلندتری می‌خواهد که من ندارم.
 می‌توانم بپرسم قدت چند سانتی‌متر است؟
یک متر و 59سانتی‌متر.
 غصه نخوردی؟
شاید قبل از اینکه به فوتسال بیایم، ناراحت بودم ولی بعدش که فوتسال را شروع کردم، همه‌‌چیز خوب پیش رفت. اگر در فوتبال می‌ماندم، حذف می‌شدم.
 ولی الان در بالاترین سطحی.
بله. طی 3سالی هم که در لیگ برتر بازی می‌کنم، یک‌بار با مس نایب‌قهرمان شدیم و یک‌بار قهرمان. سال اول هم که در مشهد برای سیاه‌جامگان بازی کردم.
 قرارداد دروازه‌بان تیم قهرمان لیگ که الان یکی از بهترین‌های جهان است، باید بالا باشد.
خوب است خدا را شکر.
 مبلغ را نمی‌گویی؟
مبلغ را نباید گفت اما امسال خیلی بهتر از پارسال قرارداد بستم. پارسال 20میلیون تومان گرفتم اما مس خیلی خوب پاداش می‌دهد و درآمدم تا 50میلیون تومان رسید. امسال هم مبلغ دو برابر است.
 اگر چند هفته زودتر اسامی بهترین‌‌ها را اعلام می‌‌کردند، حتما مبلغ قراردادت بیشتر هم می‌شد.
اگر یک هفته زودتر اعلام می‌شد، خیلی بهتر بود. تا سال دیگر هم که بخواهم قرارداد ببندم، همه یادشان می‌رود که چه شده بود!
 چرا در ورزش ایران دخترها دیده نمی‌شوند؟ فوتسال قهرمان آسیا شده ولی بازیکنانش یا باید لژیونر شوند تا به چشم بیایند یا در لیست بهترین‌های جهان قرار بگیرند. به‌نظر می‌رسد باز هم وضعیت بهتر است.
همیشه فوتبال بیشتر دیده می‌شود. با اینکه فوتسال مردان هم رنکینگ چهارم جهان را دارد، ولی همیشه فوتبال دیده می‌شود. حتی شرایط فوتبال ساحلی هم بهتر است. ما دخترها هم که چون بازی‌هایمان از تلویزیون پخش نمی‌شود، اصلا دیده نمی‌شویم. قبلا این امکان وجود داشت که مدیران مرد به سالن می‌آمدند ولی الان دیگر به آنها هم اجازه نمی‌دهند بازی‌های ما را ببینند.
 این دیده‌نشدن، اذیتت نمی‌‌کند؟
نه. ما فقط برای هدف و عشقی که داریم، بازی می‌کنیم. شاید اگر این شرایط برای مردان بود، اذیت می‌شدند. نمی‌گویم ما اذیت نمی‌شویم ولی ما این چیزها را نادیده می‌گیریم و فقط به هدفمان فکر می‌کنیم.
 این چند روز چه خبر بود؟ تا اتفاقی برای کسی می‌افتد نخستین واکنش این است که تعداد فالوئرهای اینستاگرامش بالا می‌رود.
من خوابیده بودم، بیدار شدم دیدم همین جوری تعداد فالوئرهایم دارد زیاد می‌شود. شک کردم، به سایت‌ها سر زدم ببینم چه خبر شده. خبر را که دیدم، باورم نشد. به مربی‌ام زنگ زدم ببینم خبر درست است یا نه. تأیید که کرد مطمئن شدم.
 چند نفر به فالوئرهایت اضافه شده‌اند؟
نمی‌دانم. آمارش را نداشتم. خیلی به این موضوع‌ها توجه نمی‌کنم. برای من مهم بود که همه بزرگان فوتسال ازجمله نیلوفر اردلان، فرشته کریمی و... تبریک گفتند.
 آرزوی زینب، دروازه‌بان اول ایران بودن است یا آرزوهای بزرگ‌تر از این دارد؟
تا قبل از این اتفاق می‌گفتم باید بهترین گلر ایران بشوم، اما الان می‌گویم باید بهترین گلر جهان شوم. من امکانش را دارم، خدا هم استعداد و توانایی‌اش را به من داده، چرا ازش استفاده نکنم؟
 با ماندن در لیگ ایران می‌شود به این آرزو رسید؟ فرشته کریمی و نسیمه غلامی کویت بازی می‌کنند، تو نمی‌خواهی بروی؟
می‌خواهم به کشورهای اروپایی بروم. ایران تیم اول آسیاست و سطح لیگش هم خوب است. من می‌خواهم به یک لیگ خیلی بهتر بروم.
اسپانیا؟
نه. اسپانیا در فوتسال بهترین تیم جهان است اما دوست دارم در برزیل بازی کنم.
 از 17سالگی در لیگ بازی می‌کنی. دوری از خانواده را زود شروع کردی، سخت نبود؟
خانواده‌ام اصفهان هستند. با اینکه در خانواده ورزشی بزرگ نشده‌ام اما مشکلی برای ورزش‌کردن نداشته‌ام. سال اولی که به مشهد رفتم، کمی سخت بود اما بعد به زندگی دور از خانواده عادت کردم. فقط یک مشکل داشتم. خواهرم والیبال بازی می‌کرد ولی در سطح خیلی پایین. پدر و مادرم دیدند من هم در این رشته استعداد دارم، گفتند تو هم برو. استعداد داشتم ولی علاقه نه. 9سالم بود و قرار بود به مسابقات کشوری اعزام شویم. همان موقع کارتون فوتبالیست‌ها پخش می‌شد و من عاشق فوتبال شدم. مادرم می‌گفت والیبالت خوب است، همین را ادامه بده ولی من دوست داشتم فوتبال بازی کنم. در آن سن راضی‌کردن مادرم کمی سخت بود.
 از همان اول دروازه‌بان بودی؟
نه. جلو بازی می‌کردم و در حمله هم خیلی خوب بودم، ولی یک روز گلرمان نیامد و من مجبور شدم در دروازه بایستم. 11سالم بود. مربی که کار من را دید، گفت باید دروازه‌بان شوی.