گام‌های سریع برای افزایش امنیت زنان در تهران1400

زهرا بهروزآذر- مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران

زنان در خیابان‌ها و پارک‌ها و در مسیر کار و مدرسه و در وسایل حمل‌ونقل عمومی ممکن است به انواع مختلف، مورد آزار یا تهدید به خشونت قرار گیرند. درکنار فضاهای امن بسیاری که در شهر موجود است اما گاهی این تهدیدها امکان دارد بسیاری از زنان را از دسترسی به موقعیت‌های آموزشی و شغلی برابر که آنان را تبدیل به همسران و مادرانی توانمند و کارکنان و مدیرانی شایسته می‌کند، محروم سازد. زنان و دختران برای تحصیل و اشتغال و فراغت که همگی از ضرورت‌های توسعه سرمایه انسانی است، نیازمند حضور در فضاهای عمومی شهر هستند و درصورت ناامنی یا احساس ناامنی ممکن است از فرصت‌هایی کمتر بهره‌مند شده یا کاملا محروم شوند. وقتی زنان، مادران و دختران احساس امنیت نکنند، نمی‌توانند در خیابان‌های شهر قدم بزنند، از بازار خرید کنند، برای ورزش و تندرستی پیاده‌روی کنند، با کودکشان به زمین بازی پارک و بوستان بروند و از وسایل حمل‌ونقل یا حتی توالت‌های عمومی استفاده کنند. این در حالی است که بالارفتن احساس ناامنی در زنان باعث پیامدها و نتایح نامطلوبی در زندگی زنان و خانواده  در جامعه خواهد شد که مهم‌ترین‌شان عبارتند از: 1- رشد احساس ناامنی در مادران 2-  استفاده کمتر کودکان از پارک‌ها و حضور کمتر در فضاهای عمومی 3- شکل‌گیری ناقص مهارت‌های زندگی و اجتماعی در کودکان 4-کم شدن میزان مشارکت اجتماعی زنان.
بر همین اساس طرح ارتقای افزایش سطح امنیت زنان از طریق مشارکت بانوان در شناسایی نقاط ناامن و بی‌دفاع در دستور کار قرار گرفته است. در این میان، مشخص شده است که مقیاس انسانی فضا، رویت‌پذیری مکان، کیفیت و امنیت پیاده‌روها، تامین نور و روشنایی کافی معابر، تنوع کاربری و فعالیت، فرم فضا و دسترسی مناسب به حمل‌ونقل عمومی بیش از سایر شاخص‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.  به همین‌خاطر است که در شهرهای بزرگ دنیا مثل بارسلونا، تصمیم گرفته شده تا ظروف بزرگ بازیافت زباله، پارکینگ‌ها و پوشش‌های گیاهی بیش از حد بزرگ اصلاح شده یا به مکان‌هایی تبدیل شوند که قابلیت مخفی‌شدن یا کمین‌کردن  کاهش یابد. با همه اینها نکته کلیدی دیگر این است که اجرای موفق طرح به هماهنگی با دستگاه‌ها و نهادهای متولی نیاز دارد. از سوی دیگر انجام اقدامات عملیاتی برای رفع فضاهای بی‌دفاع شهری با اولویت رفع معضلات کالبدی نباید نیازمند اقدامات بلندمدت و پرهزینه باشد. به‌طور نمونه فضاهای بی‌دفاع شهری را می‌توان با انسداد مغازه‌های مخروبه، فنس‌کشی، از بین بردن پاتوق‌های تجمع معتادان و کارتن‌خواب‌ها و مسدودکردن ورودی املاک قدیمی و فرسوده و... مرتفع کرد. بنابراین در یک‌کلام ارتقای احساس امنیت در وهله نخست با مشارکت زنان و نهادهای مسئول امکانپذیر است و در وهله بعدی باید اقدامات قابل انجام، زودبازده و کم‌هزینه باشد تا تهران1400 به شهری امن‌تر برای زنان و خانواده‌ها تبدیل شود.