ویترین/ انسان در شعر معاصر

«انسان در شعر معاصر» به قلم محمد مختاری به‌تازگی از سوی نشر نو منتشر شده است. این کتاب را سال‌ها پیش نشر توس هم منتشر کرده بود.رویکرد تازه به درک حضور دیگری و طرح مسائل انسانی و گرایش به ارزش‌های جمعی و فردی انسانی، که نواندیشی تفکیک‌ناپذیر از شعر معاصر بوده است. از زمان نیما، این گرایش با اهمیت و ابعاد شایسته مطرح بوده است. درواقع شعر ما به‌رغم بعضی گرفتاری‌های تناقض‌آمیز و بازدارنده‌های آسیب‌رساننده‌اش، توانسته طرحی گویا از درک حضور دیگری ارائه کند که در عرصه‌های دیگر فعالیت‌های ذهنی، شاید کمتر به آن دست یافته باشیم. انسان در شعر معاصر، تحلیلی است از این رویکرد انسان‌گرایانه امروز در مقابل آفاق انسان‌دوستانه فرهنگ کهن. زنده‌یاد محمد مختاری در کتاب «انسان در شعر معاصر» به درک و تصویر «انسان» در شعر ایران از گذشته تا امروز می‌پردازد. ریشه‌های این دستاورد قدیمی شعر فارسی را می‌کاود و شباهت‌ها و تفاوت‌های درک و دریافت شاعران معاصر را نیز به‌دقت بیان می‌کند. 
او در این بررسی از سیر تطور و تکامل اندیشه مدرن جهان بهره می‌گیرد و از پسِ پرداختن به دوره‌های گوناگون اندیشه بشری و بررسی توأمانِ شعر شاعران کلاسیک و شعر 4شاعر بزرگ معاصر نیما، شاملو، اخوان و فروغ به مفهومی بنیادین و متمایزکننده در شعر معاصر پی می‌برد:‌ درک حضور دیگری. 
مفهومی - به‌تعبیر او - طبیعی و بدیهی که فقدان آن، اسباب تحقیر و خوارداشت انسان و زمینه‌ساز حذف «دیگری» بوده است.