دو صد گفتار

کارگران از 20مهرماه تاکنون پیگیر برگزاری جلسه فوق‌العاده شورای‌عالی کار برای رسیدگی به درخواست بازنگری مزد و جبران هزینه‌های معیشت هستند؛ اما چیزی جز بی‌توجهی شورای‌عالی کار نصیب‌شان نشده است. علاوه بر این، برگزاری جلسات معمول و ماهانه شورای‌عالی کار نیز به بهانه کرونا به حالت تعلیق درآمده است. در این میان مذاکرات مرسوم شرکای اجتماعی در کمیته مزد شورای‌عالی کار نیز برخلاف سال‌های قبل برگزار نمی‌شود و در شرایطی که فقط 3‌ماه تا پایان سال باقی‌مانده، همچنان محاسبات مربوط به تعیین سبد معیشت و چانه‌زنی برای شیوه و مقدار افزایش مزد آغاز نشده است. افزون بر همه این موارد، درصورت برگزاری جلسه شورای‌عالی کار نیز قرار است بحث پرحاشیه مزد منطقه‌ای و صنایع در دستور کار قرار بگیرد؛ بحثی که همه‌ساله به‌عنوان ابزاری برای به حاشیه بردن مذاکرات مزدی مطرح می‌شود و بدون نتیجه به پایان می‌رسد.
در این وضعیت، محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و رئیس شورای‌عالی کار در پاسخ به رسانه‌ها، از برگزاری جلسات کمیته‌های مزد به‌صورت مستمر خبر داده است. او بی‌توجهی به مذاکرات مزدی سال آینده را نیز اینگونه توجیه می‌کند که تصمیم‌گیری در این مورد معمولا به‌روزهای پایان سال موکول می‌شود؛ به‌خاطر اینکه شاخص بهای خرده‌فروشی کالاها و خدمات در کشور در روزهای پایان سال به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود. البته در این مورد حق با جناب وزیر است و تعیین دستمزد با حضور نمایندگان و وزرای اقتصادی دولت همواره در واپسین روزها و حتی واپسین ساعات سال تعیین می‌شود؛ اما شاید این نکته ازنظر او مغفول مانده باشد که این تعیین دستمزد سالانه در روزهای پایانی سال، نتیجه ماه‌ها چانه‌زنی در کمیته مزد و جلسات شورای‌عالی کار است و محصول چند روز پایانی سال و چند جلسه فشرده و نسبتا تشریفاتی نیست. 
شریعتمداری، پیش از گرفتن رأی اعتماد مجلس و نشستن بر کرسی وزارت عریض و طویل تعاون، کار و رفاه اجتماعی، همواره بر این شعار تأکید داشت که سه‌جانبه‌گرایی در حوزه کار و تأمین اجتماعی باید رعایت شود و بر همین اساس بود که وعده می‌داد سازمان تأمین اجتماعی و مایملک آن را به صاحبان اصلی‌اش یعنی کارگران و کارفرمایان برمی‌گرداند. حالا اما در شرایطی که فقط چند‌ماه تا پایان عمر وزارت او در دولت دوازدهم باقی‌مانده، نه‌تنها این شعارها و وعده‌ها محقق نشده، بلکه اصل برگزاری جلسات معمول شورای‌عالی کار و شنیدن حرف شرکای اجتماعی نیز به اتفاقی فراموش شده تبدیل شده است.