سال فرصت

سعید زاهدی  

ایران، سال65 را با برتری شروع کرد. با تصرف فاو، جهان شگفت‎‌‎زده شد و کشورهای عربی که به هراس افتاده بودند با حافظ اسد، رئیس‌جمهور سوریه و تنها حامی عربی ایران وارد گفت‌وگو شدند و از او خواستند کاری کند که ایران با آنها درگیر نشود. کشورهای اروپایی دنبال راهی برای حل مسئله می‎‌‎گشتند و به‎‌‎خاطر نفوذ ایران در لبنان، از این اهرم به آمریکایی‎‌‎ها فشار ‎‌‎آورده می‌شد و ایران امتیاز می‎‌‎گرفت. در این شرایط و درحالی‎‌‎ که ایران رسما 3-2سال بود که برای صلح می‎‌‎جنگید و این راهبرد برای همگان مشخص شده بود، فرصت مناسبی فراهم شد تا کشورمان با دیپلماسی فعال، از موقعیت عالی نظامی خود امتیاز بگیرد. حتی در چنین شرایطی می‌شد وزارت خارجه کشورمان با طرحی ولو صوری و ظاهری، مذاکره با کشورهای عربی یا دیگر حامیان صدام مثل شوروی را آغاز کند و از این پیروزی استراتژیک سود ببرد، اما قدر این فرصت را ندانستیم و انفعال ایران در جبهه دیپلماسی، صدام را که سال‎‌‎ها در لاک دفاعی فرورفته بود، فعال کرد. او به دفاع متحرک روی ‎‌‎آورد و برای نخستین‌بار بعد از شروع جنگ، به ایران حمله کرد. مهران را از ما پس گرفت و به سیری حمله کرد تا مسیر صادرات نفت را مختل کند. سال فرصت در جبهه‎‌‎ها با خون شهیدان به‎‌‎دست آمد، اما در همه جبهه‎‌‎ها به اندازه خط‌مقدم راهبردی برای پیشبرد دفاع نداشتیم.