تورمی‌که دیگر تکرار نشد

علی عمادی

نرخ تورم در سال 64 به 6.9درصد رسید؛ رقمی که پس از انقلاب سابقه نداشت و تاکنون نیز تورم سالانه از این پایین‎‌‎تر نشده است. این درحالی بود که درآمدهای نفتی در آن سال نسبت به سال قبل کاهش داشت. قیمت دلار نیز در بازار آزاد با 3تومان افزایش نسبت به سال پیش از خود به 61تومان رسید. در این سال دستمزد کارگران پس از 5سال افزایش یافت. حداقل دستمزد در این سال با 13.4درصد افزایش به رقم 2160تومان در‌ ماه رسید. هر سکه طلای تمام نیز در بازار با 13.3درصد افزایش، حول و حوش 4418تومان معامله می‎‌‎شد. مسکن هم پس از افزایش قیمت سال‎‌‎های قبل از این سال وارد رکود شد.


اگرچه با کنترل تورم و تثبیت قیمت‎‌‎ها در شرایط اقتصاد کوپنی، شرایط اقتصادی مطلوب به ‌نظر می‎‌‎رسید اما همچنان متوسط هزینه بیش از متوسط درآمد بود (بیش از 23درصد) و این موجب می‎‌‎شد خانوارها ناچار به حذف برخی اقلام از سبد هزینه خود شوند. به‌طور میانگین 39درصد هزینه خانوارهای شهری در این سال صرف مواد خوراکی و دخانی می‎‌‎شد و 61درصد هزینه اقلام غیرخوراکی بود.
در بین هزینه‎‌‎های خوراکی و دخانی گوشت با 32.2درصد بیشترین سهم را داشت و خانوارهای شهری نمونه به‌طور متوسط، 1340تومان در ماه صرف انواع آن می‎‌‎کردند. پس از آن میوه‎‌‎ها و سبزی، نزدیک 24درصد این نوع هزینه را با رقمی حدود 980تومان در ‌ماه شامل می‎‌‎شدند. سهم نان و برنج 15درصد هزینه‎‌‎ها بود؛ 626تومان در ماه.
در بین اقلام غیرخوراکی باز هم این مسکن بود که بیشترین سهم را به‌خود اختصاص می‎‌‎داد. بیش از 3هزار تومان در ماه صرف اجاره مسکن می‎‌‎شد و این رقم، 47.8درصد هزینه غیرخوراکی را دربرمی‎‌‎گرفت. در جایگاه بعدی و با فاصله زیاد پوشاک و کفش قرار داشتند که 13.4درصد هزینه‎‌‎های غیرخوراکی خانوارهای نمونه شهری را شامل می‎‌‎شدند و به‎‌‎طور متوسط، 872تومان خرج کفش و کلاه خانوارهای شهری بود. در این سال خانوارها ماهانه کمتر از 180تومان صرف تفریحات، سرگرمی‎‌‎ها و تحصیل و آموزش می‎‌‎کردند.