آقای فوتو

    حافظ روحانی 

مانند دیگر اعضای خانواده‎‌‎اش به سراغ طب رفت، اما در نهایت کسوت داروسازی را رها کرد تا عکاس شود. به این ترتیب زندگی هادی شفائیه با عکاسی پیوند‌خورد و این رابطه تا پایان عمر طولانی‎‌‎اش ادامه یافت. هادی شفائیه در میانه‎‌‎ دهه‌‎ 1330 با تأسیس یک آتلیه‎‌‎ عکاسی کار حرفه‎‌‎ای به‌عنوان عکاس را آغاز کرد. در آن زمان و در مقایسه با داروسازی، عکاسی ارج‌و‌قربی نداشت، با این‎‌‎حال شفائیه به شکل خودآموز عکاسی را آموخت و طبیعتاً تحت‎‌‎تأثیر عکاسانی قرار‌گرفت که در آن زمان اسطوره‎‌‎های عکاسی بودند؛ تأثیر جوزف کارش را می‌توان در تک‎‌‎چهره‎‌‎هایش دید.
تا پیش از سال1349 که برای آموزش درس عکاسی در دانشکده‎‌‎ هنرهای زیبا اصول آکادمیک این درس را مدون کرد، پرتره‎‌‎های مهمی گرفته بود؛ از نیما یوشیج گرفته تا احمد شاملو. پس شاید منطقی بود که بعد از انقلاب فرهنگی و بازبینی مجدد دروس دانشگاه، از او دعوت کنند تا رشته‎‌‎ عکاسی را به‌عنوان یک رشته‎‌‎ درسی مستقل تدوین و دوره‎‌‎ 4ساله‎‌‎اش را برنامه‎‌‎ریزی کند. می‎‌‌‌دانیم که درس عکاسی علاوه بر دانشکده‎‌‎ هنرهای زیبا در مدرسه‎‌‎ عالی تلویزیون هم تدریس می‎‌‎شد. ولی در ابتدای دهه‎‌‎ 1360، عکاسان انقلاب و جنگ نقش مهمی را ایفا کرده بودند و همین موضوع تأثیر مهمی در گنجاندن درس عکاسی به‌عنوان یک رشته‎‌‎ مستقل گذاشت. نخستین دانشجویان عکاسی هم یادآوری می‎‌‎کنند که در دهه‎‌‎1360 عکاسی مستند، مهم‎‌‌ترین درس و اصلی‎‌‌ترین ژانر عکاسی به‌حساب می‎‌‎آمد. کمتر از 2دهه باید می‎‌‎گذشت که همین شاگردان عکاسی هنری را آغاز کنند، در آن دوران ولی استاد از ایران رفته بود.