ورزش
چطور باور کنیم قهرمان نشدیم؟
تیم ملی در یکی از عجیبترین جام ملتهای آسیا، از قهرمانی دور ماند و حسرتی تاریخی برای فوتبال ایران رقم زد
جواد نصرتی
تیم ملی، پیش از جامملتهای1984 آنقدر حاشیه داشت که میشد پروندهاش را پیش از شروع بازیها مختومه کرد اما یکی از نوستالژیکترین تیمهای تاریخ فوتبال ایران، طوفانی شروع کرد که خودش را حذف کرد و یک نسل را به حسرت واداشت. هنوز میلیونها ایرانی، وقتی صحبت از بازیهای سنگاپور میشود، حسرت میخورند که چطور قهرمانی، مفت از دستمان پرید. براساس قواعد مدیریتی، ما نمیتوانستیم حتی مدعی قهرمانی این جام باشیم؛ قانون مندرآوردی 27سالهها فوتبال کشور را به هم ریخته بود، مدیریت فدراسیون، عجیبترین تصمیمهای تاریخ فوتبال را پیش از این بازیها گرفت و طی 2سال منتهی به جام، هدایت تیم ملی 3بار دست بهدست شد؛ بعد از بازیهای آسیایی، جلال چراغپور در اوج جوانی هدایت تیم ملی را گرفت و کمی بعد جایش را به محمود یاوری باتجربهتر داد. در سنگاپور اما ناصر ابراهیمی، دستیار یاوری، هدایت تیم ملی را بهعهده داشت.
ایران، با این پیشزمینه عجیب به سنگاپور رفت و کارش را با غافلگیری شروع کرد. تیم ملی که بهروز سلطانی، شاهین بیانی، اصغر حاجیلو، احمد سنجری، محمد پنجعلی، ضیا عربشاهی، ناصر محمدخانی، شاهرخ بیانی، حمید درخشان، حمید علیدوستی، عبدالعلی چنگیز، محمدرضا شکورزاده، رضا احدی، رحیم میرآخوری، جعفر مختاریفر، غلامرضا فتحآبادی، سعید مراغهچیان و حافظ طاحونی را در اختیار داشت، در دو بازی اول امارات و چین را به‌راحتی مغلوب کرد، سپس نوبت غافلگیری بعدی بود؛ 2 تساوی با هند و سنگاپور صدرنشینی گروه را به چین داد. در نیمه نهایی، ایران برابر عربستان به میدان رفت. گل شاهرخ بیانی در دقیقه43، برتری را به ایران داد و ادامه بازی و کنترل ایران بر آن، آرزوی دوباره فینال آسیا را پیش چشم فوتبال ایران زنده کرد. همهچیز مرتب بهنظر میرسید تا اینکه برق ورزشگاه موقتا قطع شد. این اتفاق، خبر از رویداد شومتری میداد که متأسفانه محقق شد. سرمربی تیم، ناصر محمدخانی، ستاره مسابقات را بیرون کشید و رضا احدی را جای او به زمین فرستاد. با بیرون‌رفتن محمدخانی، 2بازیکن عربستان که مأمور مهار او بودند آزاد شدند و فشار روی دروازه تیم ما زیاد شد تا اینکه دیگر بیانی حاضر در زمین، شاهین، در دقیقه88توپی را که به اوت میرفت به اشتباه وارد دروازه بهروز سلطانی کرد. این تلخترین گل به‌خودی تاریخ تیم ملی فوتبال ایران است. بازی به وقت اضافه رفت و سرمربی در دومین اشتباه مرگبار خود، در انتهای نیمه‌دوم وقت اضافه، طاحونی را به جای بهروز سلطانی به درون دروازه فرستاد تا مثلا پنالتی بگیرد. او هیچ توپی نگرفت و پنالتی گلنشده محمد پنجعلی، رؤیای ایران را نابود کرد. بعدها ابراهیمی در گفتوگو با دنیای ورزش گفت که بیرون‌کشیدن محمدخانی و سلطانی بزرگترین اشتباهش بوده است. او به این مجله گفته بود: «من با این شکست، زندگیام را باختم. به قول تختی طلا توی مشتمان بود اما انداختیم. من اشتباه کردم». بعد از بازی، تنش بین بازیکنان و سرمربی بالا گرفت و هنوز که هنوز است برخی بازیکنان میگویند که سرمربی تیم بهخاطر رفیقبازی و مسائل حاشیهای ارنج تیم را چید. هیچکس برای بازی با کویت رمق نداشت و بعد از آنکه بازی یک- یک مساوی شد، ایران دوباره در پنالتیها شکست خورد و بدون حتی یک باخت در جریان بازیها، چهارم شد. احتمالا هیچ تیمی به اندازه این تیم در جام ملتها حاشیه نداشته است و قطعا قهرمان‌نشدن هیچ تیمی به اندازه این تیم حسرتبار نبوده.
در همینه زمینه :
