حبیبِ مؤید

  حمیدرضا محمدی 

سال‎‌‎ها نماینده ولی‌فقیه در کمیته‌امداد بود و البته در سه‎‌‎دولت دوم، موقت و سومِ پس از انقلاب، وزارت بازرگانی را عهده‎‌‎دار شد. اما درباره حبیب‌‎‌‎الله عسگراولادی، آنچه شاید کمتر محل بحث بوده، آغاز فعالیت سیاسی‎‌‎اش است که به اواخر دهه20 و اوایل دهه 30بازمی‎‌‎گردد.
او که به‎‌‎سبب امرار معاش، از 18سالگی در بازار مشغول شد با سیاسیون بازار هم دمخور بود، چنان‎‌‎که وقتی فقط 15 سال داشت، گرفتار شد؛ «در سال1326... مرحوم آیت‎‌‎الله سیدابوالقاسم کاشانی از مردم دعوت کردند تا با برگزاری تظاهرات و راهپیمایی نسبت به غصب سرزمین فلسطین اعتراض کنند. این راهپیمایی از جلوی منزل آیت‎‌‎الله کاشانی در پامنار شروع شد و تا مدرسه سپهسالار (شهیدمطهری فعلی) در بهارستان ادامه داشت... به‎‌‎دنبال همین تظاهرات روز بعد ریختند و اغلب نیروها را دستگیر کردند... من در حجره بودم که با شناسایی قبلی آمدند و مرا دستگیر کردند... هر چه از من پرسیدند، اظهار بی‎‌‎اطلاعی کردم... وقتی نتوانستند چیزی به‎‌‎دست بیاورند، چند سیلی زدند و بعد از ۳روز مرا آزاد کردند...». 
۳سال بعد، با شنیدن اوصاف شیخ‌محمدحسین زاهد از مدرسان مسجد امین‎‌‎الدوله، پایش به آنجا باز شد. این شاگردی تا سال 1331ادامه داشت و شاید او بود که ترغیبش کرد به سیاست وارد شود؛ «من روز 30تیر خدمت مرحوم شیخ محمدحسین زاهد بودم که از مسجد جامع صدای شلیک شنیده شد... خدمت شیخ محمد زاهد عرض کردم که اجازه می‎‌‎دهید ما هم برویم شرکت کنیم؟ فرمودند موضوع چیست؟ گفتم: این است که آیت‎‌‎الله کاشانی امروز که 30تیر است هر نوع کار و کسب را تا بازگشت حکومت ملی دکتر مصدق حرام کرده‎‌‎اند. فرمود: بله بروید، بنده به بهارستان رفتم و این نخستین کار و شرکت فعال در امور سیاسی بود.» 
یک‎‌‎سال پس از کودتای 28مرداد، او، به‎‌‎همراه حدود 50‎‌‎نفر دیگر از حوزوی‎‌‎های غیرمعمم، هئیت مؤید را ایجاد کرد که مقدمه‎‌‎ای بر تشکیل هیأت‎‌‎های مؤتلفه اسلامی شد.