ریزش متقاضیان زیبایی

خدیجه نوروزی_روزنامه نگار

سالن‌های آرایشی در روزهای کرونازده علاوه بر اینکه به‌عنوان یکی از مشاغل پرریسک و در جایگاه متهم شیوع ویروس کرونا قرار‌گرفته‌اند، به لحاظ بار روانی و اجتماعی که روی آنها بوده، کاهش درآمد نیز داشته‌اند. بسیاری از مدیران سالن‌های آرایشی که خود را در دسته مشاغل زیان‌دیده از کرونا می‌دانند در گفت‌وگویشان با همشهری اعلام کردند که تاکنون هیچ حمایت مالی‌ای از سوی دولت به‌عنوان حامی، به آنها نشده و رو به ورشکستگی و تعطیلی هستند. این مکان‌‌ها به‌علت حساسیت‌هایی که در ارائه خدمات بهداشتی به مشتریان دارند در بیشتر شهرهای بحرانی قرمز و سیاه عملا اجازه فعالیت ندارند و بی‌پولی موجب شده دیگر نتوانند از جیب بخورند و تصمیم به خداحافظی با این شغل گرفته‌اند؛ چون ماندن دیگر به صرفه نیست؛ چرا که حتی درصورت اجازه فعالیت هم، این مراکز با برگزاری جشن‌ها، عروسی‌ها و شادی‌ها عملا معنا و مفهوم پیدا‌می‌کردند اما در شرایط موجود، بازهم عملا دخل‌ها خالی خواهد بود؛ چرا که مشتری نیست.

مردم بی‌حوصله شده‌اند
«لطفا با ماسک وارد شوید حتی شما دوست عزیز»؛ جمله‌ای که در بدو ورود به یکی از سالن‌های آرایش زنانه شهر با آن مواجه‌می‌شویم. در چند گوشه‌ سالن، روی میز، دستمال کاغذی و محلول ضدعفونی‌کننده گذاشته شده‌است و همه آرایشگران بر حسب تخصصی که دارند با ماسک و دستکش مشغول کار هستند. آرایشگاه کمی خلوت‌تر از قبل کرونا شده و شهناز حبیبی، مدیر یک سالن آرایش در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: «در مدت کرونا مشتریان زیبایی ما به نسبت قبل از کرونا 60درصد کاهش پیدا‌کرده که چندین علت دارد. مراسم‌های عقد و عروسی و تولد به‌خاطر کرونا متوقف شده و ما بعد از کرونا شاید 2 یا 3 مورد عروس داشتیم ،آن‌هم قبل از اینکه وضعیت شهر قرمز شود. از طرفی در خانه ماندن موجب شده حوصله مردم برای رسیدن به زیبایی و آرایش،رنگ‌مو، ترمیم ناخن و... کم شود. یکی دیگر از علت‌های کم‌حوصلگی این است که بیشتر خانواده‌ها عزادارند یا درگیر کرونا هستند و بیمار دارند. از طرفی گرانی‌های بعد از کرونا به‌خاطر تعطیلی مشاغل، کاهش درآمد و گاه بیکار‌شدن بسیاری از شاغلان، موجب شده بازهم هزینه برای زیبایی در اولویت مردم نباشد».
وی حین صحبت با ما به مشتری رنگ موی فانتزی می‌گوید:«یک‌میلیون تومان هزینه رنگ شما می‌شود که باید با صندوق تسویه کنید». رو به ما می‌گوید: «دوست نداریم چنین رقم‌های سنگینی از مشتری بابت انجام یک رنگ مو بگیریم اما هزینه مواد، سالن و پرداخت دستمزد آرایشگران در این مدت واقعا بالا‌رفته و ادامه کار با قیمت‌های سابق به صرفه نیست».

درآمد نیست
کمی نرسیده به ایستگاه قدس تابلوی سالن زیبایی توجه‌مان را به‌خود جلب می‌کند. در که باز می‌شود پله‌ها را به سمت زیر‌زمینی تاریک طی می‌کنیم. برخلاف بیشتر سالن‌های عمومی، خبری از برچسب «با ماسک وارد شوید» روی در ورودی نیست. در داخل سالن هم خبری از محلول‌های ضدعفونی‌کننده و دستمال کاغذی برای مشتریان نیست. بعضی‌ها ماسک زده‌اند و برخی هم نه. چند زن با فاصله نزدیک دور هم جمع شده‌اند و در مورد نگرانی‌هایشان از گرانی و بی‌پولی صحبت می‌کنند. گویی در این آرایشگاه زنانه کرونا آنقدرها هم خطرناک نیست تا ضرورت به انجام پروتکل‌های بهداشتی و رعایت فاصله اجتماعی باشد. در گوشه‌ای از سالن زنی روی صندلی دراز کشیده و آرایشگر در حال اصلاح صورتش است. خانم شهناز الوندی، مدیریت سالن در گفت‌وگو با ما می‌گوید: «کار نیست و درآمد ما هم به‌شدت کاهش پیدا‌کرده تا جایی که قادر به پرداخت اجاره‌بها نیز نیستیم. در خانه ماندن موجب شده تا بسیاری از مشتریان مان خودکفا شوند و خودشان اقدام به امورات زیبایی مانند اصلاح صورت، رنگ مو، کوتاهی و اپیلاسیون کنند. بسیاری از همکارانم که چندین شعب در بهترین نقاط تهران داشته‌اند نیز این روزها مجبور به ادغام سالن‌ها شده‌اند چون درآمدهای اندک کفاف هزینه‌های سالن را نمی‌دهد».
در ایامی که دولت اقدام به تعطیلی مشاغل پرریسک کرده‌بود، بسیاری به شکل زیرزمینی فعالیت می‌کردند تا بتوانند حداقل اجاره‌بهای سالن را به‌دست بیاورند. الوندی با اشاره به این موضوع می‌افزاید: «در مدتی که سالن به‌دلیل کرونا بسته شد اجاره‌بها را به‌طور کامل از جیب دادم. درحالی‌که برخی از سالن‌ها به شکل غیرقانونی به خاطر نبود بازرس فعالیت می‌کردند. تعطیلی و کاهش مراجعه مشتریان موجب شد تا برخی از آرایشگران مانند ناخن‌کاران و اپیلاسیون‌کاران در خانه اقدام به کارهای زیبایی و آرایشی کنند که این کار هم از نظر بهداشتی بسیار خطرناک است و می‌تواند منشا گسترش ویروس کرونا باشد. در حالی‌ که ما دائما سالن را گندزدایی و ضدعفونی می‌کنیم».

ترس؛ مانع آرایش و زیبایی
سالن زیبایی بزرگ و معروفی است. قبل از کرونا 30پرسنل داشت که به‌صورت درصدی در سالن کار‌می‌کردند اما الان به‌دلیل نبود کار و مشتری، حقوقی نگرفته‌اند و بسیاری کار را رها کرده‌اند. اعظم پل‌درودی، مدیر یک سالن دیگر در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: «ترس از کرونا موجب شده تا مشتریان برای مدتی انجام کارهای زیبایی را کنسل کنند. برخی هم به جای آمدن به سالن، آرایشگر را در منزلشان به‌کار می‌گیرند که در این بین سالن زیبایی که به‌عنوان یک واسطه خدمات ارائه می‌دهد حذف می‌شود و عملا بازهم درآمدشان به حداقل‌ترین میزان می‌رسد. در این مدت کرونا، برخی از همکارانم که اجاره‌نشین بودند سالن را جمع کرده‌اند. فقط مالکان توانسته‌اند در این بازار کساد دوام بیاورند».
وی که خود رنگ‌کار و در حال دکلره کردن موی مشتری است، می‌افزاید: «جمع شدن یا تعطیلی آرایشگاه‌های بزرگ موجب شده تا مردم برای گرفتن خدمات زیبایی و آرایشی به سالن‌های کوچک 9تا 12متری که گاه کیفیت خدماتشان قابل‌قبول نیست مراجعه کنند که همین ازدحام جمعیت در فضای کوچک بسیار خطرناک است. از طرفی ممکن است با نشستن زیر دست آرایشگران غیرحرفه‌ای زیبایی‌شان آسیب ببیند و یا از آن بدتر سلامتی‌شان در معرض خطر قرار‌گیرد درحالی‌که اگر از مشاغلی که به‌صورت حرفه‌ای با استانداردهای لازم فعالیت دارند حمایت می‌شد، سالن‌های بزرگ و آموزشگاه‌ها می‌توانستند با درآمدزایی قابل‌قبول پرسنل خود را حفظ کنند؛ چرا که بسیاری از آنها سرپرست خانوار هستند و نان‌آور خانه. مصوب شده بود از 10اسفند سال گذشته بیمه بیکاری به بیکاران تعلق بگیرد اما هیچ کدام از همکارانم تاکنون موفق به دریافت آن نشده‌اند».
طبق گفته این آرایشگر، اتحادیه هیچ‌گونه حمایتی از اعضای خود نداشته و نتوانسته در این بحران به‌وجود آمده حمایت‌های لازم را انجام دهد. بسیاری از آرایشگران به خط ورشکستگی رسیده‌اند. بیشتر سود سالن‌های آرایشی از طریق آرایش عروس، شینیون و آرایش بود که به‌دلیل کرونا تمامی مراسم‌های عروسی و مهمانی‌ها تعطیل‌شده و تنها بخش اصلاح‌ابرو، کوپ، رنگ و لایت فعال است که آن هم مشتری بسیار اندکی دارد.
پل‌درودی می‌افزاید: «به‌خاطر گرانی، قیمت مواداولیه آرایشی گران شده و ما نیز مجبوریم ارائه خدمات را گران‌تر کنیم و همین موضوع موجب شده مشتریان تعداد گرفتن خدمات زیبایی‌شان را کاهش دهند؛ به‌عنوان مثال فردی که هر‌ماه برای انجام خدمات رنگ، اصلاح مو و صورت، اپیلاسیون، ترمیم ناخن و... می‌آمد از تعداد دفعات مراجعه خود کاسته و دیر به دیر به سالن می‌آید».