تهران به وسعت آسیا

1349
    در اختتامیه بازی‌های آسیایی 1970 در بانکوک، پلاکاردی با عبارت «در تهران می‌بینم‌تان» به کاروان ایران داده شد و در اسکوربورد هم به میزبانی تهران در دور بعدی اشاره شد.

    کمیته برگزاری بازی‌های آسیایی،  پس از بررسی‌ پیشنهاد میزبانی تهران، کویت و رژیم صهیونیستی، پایتخت ایران را برای میزبانی این رقابت‌ها در هفتمین دوره بازی‌های آسیایی انتخاب کرد. 

1350
فروردین 52

از  ابتدای این سال، احداث تاسیسات و امکانات مورد نیاز، از جمله سالن‌های چندمنظوره و دهکده المپیک شروع شد. این مجموعه، حدود یک سال و نیم بعد افتتاح شد و در بازی‌های آسیایی مورداستفاده قرار گرفت.

بهمن 52
   جلسه شورای عالی بازی‌های آسیایی با حضور مقامات ارشد این سازمان و همینطور مقامات کمیته المپیک ایران برگزار شد. تصمیم مهم کمیته برگزاری مسابقات در تهران، بازگرداندن کشور چین به این رقابت‌ها بود. 


اسفند 52
   کمیته ملی المپیک از کشورهای عضو فدراسیون بازی‌های آسیایی دعوت کرد تا نماینده خود را به تهران بفرستند. دعوت‌نامه این بازی‌ها، ‌به نمایندگان کشورها داده شد و تمام آنها، جز عربستان، دعوت ایران را قبول کردند. افغانستان و چین هم در تهران به بازی‌های آسیایی اضافه شدند تا در مجموع این بازی‌ها با 25 کشور برگزار شود.  

 اسفند 52
    متن دعوت‌نامه؛«بر طبق تصمیم شورای عالی فدراسیون بازی‌های آسیایی، کمیته برگزار‌کننده بازی‌های آسیایی تهران افتخار دارد که ورزشکاران شما را برای شرکت در این مراسم و بازی‌ها که در تهران از تاریخ دهم تا بیست و پنجم شهریور یکهزار و سیصد و پنجاه و سه برگزار می‌گردد دعوت نماید».

1353
مرداد
 ورزشکاران کشورهای مختلف از جمله چین، اندونزی و کره‌شمالی و کره‌جنوبی، در انتهای مرداد وارد تهران و در دهکده مستقر شدند. ورود کاروان‌ها تا هشتم شهریورد ادامه داشت و آخرین کاروانی که وارد دهکده شد، کاروان کشور افغانستان بود. 


شهریور
    یک روز مانده به افتتاح بازی‌ها، مشعل بازی‌ها در کاخ سعد‌آباد در حضور مقامات و برگزارکنندگان بازی‌ها روشن و توسط دوندگان ایرانی در سطح شهر حمل شد تا به برج شهیاد(آزادی) رسید. در آنجا، شهردار تهران، فانوس مخصوص نگهداری آتش بازی‌ها را روشن کرد. آتش فانوس، روز بعد برای روشن کردن مشعل اصلی بازی استفاده شد.



1 افتتاحیه بازی‌ها، بعدازظهر دهم شهریور رسما آغاز شد و 2ساعت طول کشید. حدود 4 هزار دختر و پسر در سکوهای ورزشگاه مستقر بودند که همراه با اجرای موسیقی، تصاویری را توسط کاغذهای رنگی ایجاد می‌کردند. هنگام ورود کاروان‌ها، این جوانان پرچم کشورهای رژه‌رونده را تشکیل می‌دادند. در انتهای مراسم، با اعلام رسمی آغاز بازی‌ها پرچم بازی‌ها توسط افسران نیروی دریایی ارتش برافراشته شد و سرود بازی‌ها به صورت گروهی توسط 1500 جوان خوانده شد. همزمان با خواندن سرود بازی‌ها، 7توپ به نشانه هفتمین دوره بازی‌ها، هفت بار شلیک کردند و بعد شهردار بانگوک میزبان دوره قبل، پرچم بازی‌ها را به رئیس کمیته ملی المپیک ایران داد. او هم پرچم را به شهردار تهران و رئیس کمیته برگزارکننده بازی‌ها داد. 

2 سپس 5 هزار کبوتر به آسمان پرواز کردند و علی باغبانباشی، دونده پیشکسوت ایران، همراه با مشعل بازی‌ها وارد ورزشگاه شد و همراه با آن یک دور در ورزشگاه دوید. سپس 150‌پله را بالا رفت و مشعل اصلی بازی‌ها را روشن کرد. 


3 بعد از روشن شدن مشعل، نماینده ورزشکاران و داوران، سوگند شرافت را قرائت کردند. نماینده ورزشکاران، منصور برزگر کشتی‌گیر سرشناس ایران بود. 
رقابت‌ها از فردای مراسم افتتاحیه شروع شد تا 25 شهریور به مدت 2هفته در 18 رشته برگزار شد. شمشیربازی و ژیمناستیک ورزش‌هایی بودند که برای اولین بار در بازی‌های آسیایی برگزار شدند. همچنین بسکتبال زنان برای اولین بار در تقویم بازی‌های آسیایی قرار گرفت.  

  
4 بخش دیگر مراسم افتتاحیه، حرکات دسته‌جمعی بیش از 500 باستانی‌کار بود که مورد توجه میهمانان خارجی و خبرنگاران قرار گرفت. نمایش‌های محلی توسط 1500 داوطلب، بخش دیگر این مراسم بود. 
مراسم اختتامیه، 25شهریور با تحویل پرچم بازی‌ها به مقامات کمیته المپیک شهر لاهور، میزبان بعدی رقابت‌ها، برگزار شد. لاهور بعدها از میزبانی انصراف داد و دوباره بانکوک میزبان رقابت‌ها شد.


تهران، برای اولین و آخرین بار در تاریخ میزان بازی‌های آسیایی شد. به صورت سنتی، شرق آسیا خانه این بازی‌ها به شمار می‌رود و در طول تاریخ، تنها تهران و دوحه از غرب آسیا میزبان این رقابت‌ها شده‌اند.


مشعل بازی‌های آسیایی 
مشعل بازی‌های آسیایی، یک روز پیش از شروع رسمی بازی‌ها در کاخ سعدآباد روشن شد و بعد از گرداندن آتش در خیابان‌های تهران توسط دوندگان، به مدت یک شب در برج شهیاد/آزادی امانت گذاشته شد تا برای روشن کردن مشغل اصلی بازی‌ها استفاده شود. 


طلای تیمور غیاثی در دومیدانی، یکی از مهم‌ترین مدال‌های کاروان ایران در بازی‌ها بود.


شکوه دوچرخه‌سواران 
عملکرد دوچرخه‌سواری ایران در مسابقات دوچرخه‌سواری بازی‌های آسیایی تهران رویایی بود؛ دوچرخه‌سواران ایران در بخش جاده، هر سه مدال طلا، نقره و برنز را کسب کردند و در بخش تیمی هم بدون رقیب بودند. دوچرخه‌سواری ایران در بازی‌های آسیایی تهران،  عملکردی تاریخی داشت و البته موردتوجه بسیار زیادی قرار گرفت. 


واترپلوی ایران در بازی‌های آسیایی تهران، همه را غافلگیر کرد. قهرمانی تیم ایران، اتفاقی تاریخی است که همان زمان هم رسانه‌ها به خوبی از اهمیت و ارزش آن خبر داشتند. این قهرمانی، بدون شک یکی از بهترین نتایج کاروان ایران در آن سال و البته ادوار برگزاری بازی‌های آسیایی به شمار می‌رود. 



بهترین تیم آسیا، سرانجام در خانه طلا گرفت. فوتبالیست‌های ایران در اوج اقتدار خود در آسیا، در تهران خاطره اولین قهرمانی خود در سال 1347 را در آزادی زنده کردند و با پیروزی برابر رژیم صهیونیستی قهرمان شدند. ایران در سال 47 اسرائیل را در امجدیه (شیرودی) برده بود تا برای اولین بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شود.  این بار هم فوتبالیست‌های این رژیم، قربانی اولین قهرمانی ایران در بازی‌های آسیایی شدند .


قهرمانی در کشتی، آسان‌ترین کاری بود که تیم ایران می‌توانست در بازی‌های آسیایی تهران انجام دهد. هم در آزاد و هم در فرنگی، کشتی‌گیران ایران همانطور که انتظار می‌رفت درخشیدند. ستاره ایران در کشتی، اسکندر فیلابی کشتی‌گیر دسته سنگین‌وزن کشورمان بود که هم در فرنگی و هم در آزاد قهرمان شد. 


کاروان ایران، در بازی‌های آسیایی تهران بهترین نتیجه تاریخ حضور خود در این رقابت‌ها را کسب کرد. کاروان ایران، بعد از ژاپن در رده دوم جدول توزیع مدال قرار گرفت. این جایگاه، در رقابت بسیار نزدیک با چین به دست آمد. شمارش مدال ورزش‌های تیمی به اندازه بازیکنان هر ماده هم در این موفقیت بی‌تأثیر نبود.