بفرمایید؛ این هم پاییز

در طول سه چهار‌ماه ابتدایی سال‌جاری و همزمان با وقفه ایجاد شده در لیگ نوزدهم به‌خاطر شیوع ویروس کرونا، سرسختانه‌ترین مخالفت‌ها با ازسرگیری مسابقات صورت پذیرفت. در این مدت شاهد شرایط فوق‌العاده عجیبی بودیم؛ نوعی هم‌صدایی بین باشگاه‌هایی که ادامه مسابقات از نظر فنی یا اقتصادی به سودشان نبود و به هر دری زدند تا بازی‌ها تعطیل شود. 4 باشگاه لیگ برتری تراکتور، ماشین‌سازی، شهرخودرو و نساجی حتی تا فاصله یک هفته به آغاز مسابقات هم ول‌کن نبودند و طی نامه‌ای مشترک به سازمان لیگ، رسما تهدید به انصراف کردند. هر چند در پایان همین فصل تراکتور قهرمان جام حذفی شد و چندین مرحله جشن گرفت؛ بی‌آنکه مدیرانش چیزی از انصراف به یاد بیاورند. جان کلام اینکه ایستادگی سازمان لیگ در آن فضا، واقعا به امری محال شبیه شده بود، اما این اتفاق رخ داد تا بازی‌ها ادامه بیابد و تکلیف همه‌‌چیز روشن شود. برخی مدیران و مالکان باشگاه‌ها در آن مقطع، نسخه تعطیلی چندماهه می‌پیچیدند و به گمان اینکه به‌زودی غائله کرونا به پایان خواهد رسید، برگزاری بازی‌ها را به پاییز و زمستان حواله می‌دادند. اگر این ایده عملی می‌شد، نه‌تنها لیگ نوزدهم و جام حذفی بلاتکلیف باقی می‌ماند، بلکه نمایندگان ما در لیگ قهرمانان آسیا هم نمی‌توانستند حاضر باشند و برای معرفی سهمیه‌ها در فصل بعد نیز به مشکل می‌خوردیم. در کنار همه اینها پاییز و زمستانی که آقایان وعده‌اش را می‌دادند، همین ایامی است که در آن به سر می‌بریم؛ روزهایی که متأسفانه مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در آن تصاعدی شده و زمزمه تعطیلی دو هفته‌ای پایتخت و چه بسا کل کشور را به‌وجود آورده است. آیا با تعطیلی مسابقات در آن مقطع، امروز می‌توانستیم بازی‌ها را از سر بگیریم؟ جالب است که هم‌اکنون هیچ‌کس به برقراری لیگ برتر اعتراض ندارد و حتی اگر به همان 4 باشگاه انصراف‌دهنده بگویی همین امشب باید بازی کنید، «نه» نمی‌آورند!