مربی بازیکن‌ساز و پیشکسوت فوتبال کشور:
خاطره‌های زمین «تهران» را تازه می‌کنیم
عشقش مربیگری است و از کشف و معرفی استعدادهای ورزشی به دنیای فوتبال حرفه‌ای لذت می‌برد. تعداد زیادی از بازیکنان باشگاه‌های مطرح کشور هم دیده شدن توانایی‌های خود و قدم گذاشتن در مسیر موفقیت را در دوره شاگردی او تجربه کرده‌اند. «یعقوب وطنی» فرزند خلف منطقه ۱۷ و از مربیان خوش آوازه کشور است و زمین خاکی تهران را مهد پرورش استعدادهای خود می‌داند. وطنی به دعوت مدیریت شهری منطقه به محله زمزم آمده تا در احیای این زمین پرخاطره و پرورش استعدادهای ورزشی کودکان منطقه ۱۷ نقشی داشته باشد. او در بازسازی زمین چمن هم با مسئولان شهرداری منطقه همکاری کرده و با همکاری تعدادی از مربیان صاحب نام فوتبال کشور، مشغول استعدادیابی و آموزش رده سنی نونهالان ۸ تا ۱۳ سال است. وطنی در گفت‌وگوی زیر تجربیات خود در دنیای فوتبال را شرح داده است.
چطور از دنیای فوتبال حرفه‌ای سردرآوردید؟
من از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۷۹ در زمین‌های خاکی جنوب شهر فوتبال بازی می‌کردم و در کنار بازی به مربیگری می‌پرداختم. در اواخر دهه ۷۰ به همراه بچه‌های منطقه ۱۷ در زمین خاکی تهران تیمی به نام «جانبازان» تشکیل داده بودم که بازیکنان مستعدی داشت و من مربیگری آن را برعهده داشتم. این تیم در سال ۱۳۷۹ با ۸ برد و یک مساوی، قهرمان دسته ۲ تهران شد و به دسته یک صعود کرد. این اتفاق باعث ورود من به تیم پاس تهران شد که تا سال ۱۳۸۴ ادامه داشت و در این تیم دستیاری «مصطفی دنیزلی» و «مجید جلالی» در رده بزرگسالان و مربیگری در همه رده‌های سنی باشگاه را تجربه کردم. پس از باشگاه پاس، مربیگری در تیم‌های متعددی مثل پیکان و تراکتورسازی تبریز را برعهده داشتم. مدتی هم مسئول کمیته فنی مسابقات «آسیا ویژن» بودم و در دوره مدیریت ۲ ساله خود در آکادمی تراکتورسازی تبریز استعدادهای زیادی را به فوتبال حرفه‌ای کشور معرفی کردم. از سال ۱۳۹۷ هم با چند دهه تجربه در فوتبال حرفه‌ای به منطقه ۱۷ برگشتم تا آنها را دراختیار نسل جدید این منطقه قرار دهم.
دوره مربیگری برای شما خیلی زود شروع شد. چرا مربیگری را برای ادامه فعالیت‌های ورزشی انتخاب کردید؟
دردهه ۵۰ و ۶۰ بازی در زمین‌های خاکی شور هیجان و طرفداران زیادی داشت و موقعیت‌های زیادی پیش می‌آمد که بازیکنان مستعد به باشگاه‌های مختلف دعوت می‌شدند. من هم از چند باشگاه پیشنهادات خوبی داشتم، اما در آن دوره جنگ تحمیلی به اوج خود رسیده بود و بسیاری از هم‌محله‌ای‌های ما شهید شده بودند. در آن شرایط احساس کردم رفتن به جبهه برایم اولویت دارد و چند سال آخر دوران جنگ تحمیلی در جبهه‌های مختلف بودم. پس از پایان جنگ، بدنم دیگر آمادگی و شرایط گذشته را نداشت و ترجیح دادم فوتبال را در کسوت مربیگری ادامه دهم، البته عشق به مربیگری از نوجوانی در من وجود داشت و موقع بازی در زمین‌های خاکی، بیشتر از آنکه به بازی در پستی خاص علاقه نشان دهم، دوست داشتم نقش مربی تیم را داشته باشم. تمایل به مربیگری یک حس است که نمی‌توان توضیح داد و در بسیاری از فوتبالیست‌های مستعد جنوب شهر مانند فرهاد کاظمی و امیر قلعه‌نویی هم وجود داشت و سبب شد آینده ورزشی خود را در مربیگری دنبال کنند.
چطور شد که به محله کودکی‌تان برگشتید و در محله زمزم مربیگری می‌کنید؟
به نظر من در هر محله‌ای اگر مسئولان و مدیران، بومی باشند، کارها بهتر و سریع‌تر پیش می‌رود. زمین چمن تهران زمینی است که من و بسیاری از همدوره‌هایم سال‌ها در آن تمرین کردیم و از برگزاری مسابقات در این زمین خاطرات زیادی داریم. سال ۱۳۹۷ شهردار وقت منطقه و «صادق بیگدلی» مدیر اداره ورزش شهرداری منطقه که هر دو نفر از نیروهای بومی منطقه هستند، با من تماس گرفتند و گفتند این زمین غریب و مهجور مانده و به محل تجمع معتادان تبدیل شده است. باید به منطقه برگردی تا با هم آن را بسازیم. آن موقع در تیم تراکتورسازی تبریز مشغول بودم. من متولد شهرستان سراب هستم و مربیگری در تیم تراکتورسازی را فعالیت در دیار پدری خود می‌دانستم، اما با صحبت‌های مدیران شهری منطقه ۱۷ تصمیم گرفتم پس از سال‌ها دوری از تهران، به محله کودکی خودم برگردم و کمک کنم تا این زمین خوشنامی گذشته خود را دوباره به دست آورد.
پس از شروع به کارتان در این زمین، چراغ آن خاموش نشد و حتی در دوران بازسازی زمین تمرینات تیم‌ها برگزار شد. درباره دوره بازسازی زمین بگویید.
از سال ۱۳۸۵ که زمین تهران بازسازی شده بود، تا سال ۱۳۹۷ به آن رسیدگی نشده بود و به مخروبه‌ای تبدیل شده بود که هیچ تیمی حاضر نبود در اینجا تمرین کند. برای اینکه زمین را از سوت و کوری درآوریم، پیش از تخریب آن، زمین کوچک ورزشگاه را روبه راه کردیم تا بچه‌های محله مکانی برای تمرین داشته باشند. بعد شروع به تجهیز و ساخت زمین چمن کردیم. تعصب محلی ما و مدیران شهری منطقه باعث شد به نتیجه مطلوبی برسیم و زمین تهران به زمین چمن باکیفیت و استانداردی تبدیل شد. برگزاری مسابقات مهمی مانند فستیوال مسابقات جنوب غرب تهران در رده سنی ۷ تا ۱۰ ساله‌ها، ظرفیت احیا شده زمین را به اهالی ورزش شناساند و پس از آن تمرینات و مسابقات دوستانه تیم‌های بزرگی مانند استقلال و پرسپولیس در این زمین برگزار شد.
موقعیت مکانی و نزدیکی زمین تهران به ایستگاه مترو زمزم نیز به رونق زمین کمک زیادی کرده و هر روز حدود ۲ هزار ورزشکار در این زمین تمرین و ورزش می‌کنند. حتی با شیوع ویروس کرونا هم اجازه ندادیم چراغ این زمین خاموش شود و با وجود همه دشواری‌ها و موانع، در چارچوب پروتکل‌های بهداشتی تمرینات را برگزار کردیم. البته در این اصرار و سرسختی ما، همکاری و استقبال خانواده‌های منطقه هم نقش زیادی داشته است. خدا را شکر کودکان و نوجوانان این منطقه هم استعداد و توانایی‌های زیادی دارند و بسیاری از آنها می‌توانند جواد زرینچه، رضا فرکی یا رضا شاهرودی دیگری باشند که در این زمین پرورش پیدا می‌کنند.
