اقتصاددان کاردان

  حمیدرضا محمدی 

از متخصص‌ترین کارگزاران عصر پهلوی بود و از آنجا که در فرانسه، دکتری اقتصاد دریافت کرده بود، مناسب‌ترین آدم برای آن بود که هفت‌سال عنان وزارت اقتصاد را در اختیار بگیرد.
«علینقی عالیخانی» از معدود رجال آن‌دوره بود که به تولید ملی سخت اعتقاد داشت؛«تفاوت اصلی‌اش این بود که حمایت خیلی شدیدی از صنایع داخلی کردیم... مثلا... برای بنده خیلی مهم‌تر بود که کارخانه‌های نساجی داخلی کار کنند، تا تاجری که از خارج جنس وارد می‌کند. این است که حمایت از صنایع داخلی برایم خیلی مهم بود... برای شما قابل‌تصور نیست آن‌موقع تا چه اندازه وضع اقتصاد داخلی و صنایع بد بود.» و این در نخستین ماه‌هایی بود که به وزارت رسیده بود.
از جمله بنیان‌هایی که او نهاد و کمتر درباره‌اش صحبت شده، نمایشگاه بین‌المللی تهران است. ماجرا به سال 1348برمی‌گردد که او به کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای آسیا و خاوردور (اِکافه) قبولاند، «نمایشگاه آسیایی» سالانه آن در تهران برگزار شود؛ «هدف من این بود اینجا یک محوطه‌ای باشد... برای نمایشگاه دائمی. » و البته خواهان هم پیدا کرد؛ مثلا « ازدربار به من تلفن کردند که شما از این زمین‌های نمایشگاه بدهید برای بیمارستان قلب که علیاحضرت، ملکه مادر اسمش را انتخاب کنند.» ولی مسئله آن بود که «به هیچ قیمت نمی‌خواستم زمین‌های نمایشگاه را به کسی بدهم، اگر می‌زدند، دیگر نمایشگاهی باقی‌نمی‌ماند. می‌خواستم برای نمایشگاه باشد.» جالب آنکه بزرگراه شهید چمران فعلی که آن‌زمان پارک‌وی نام داشت، به خواست او ساخته شد. «برای اینکه ما می‌دیدیم اگر بخواهیم این نمایشگاه کارش را درست ادامه بدهد، کافی نیست به خیابان پهلوی آن‌زمان اتکا کنیم.» و در نهایت ساختمان‌های نمایشگاه را «در مدت خیلی کوتاهی، زیر یک‌سال، ساختیم. » و البته او اضافه می‌کند، در آن زمان، هتل هیلتون (استقلال)، باشگاه شاهنشاهی (انقلاب) و پارک شاهنشاهی (ملت) ساخته شده بود اما هنوز خبری از شهربازی، بیمارستان قلب ملکه مادر (شهید رجایی) و رادیوتلویزیون (صداوسیما) نبود.