از جبهه تا مجلس

در انتخابات اسفندماه94 و در لوای فهرست امید، به عنوان نماینده تهران راهی بهارستان شد؛ پرتلاش، متعهد و کاردان بود. رزومه صنعتی و تخصصی‌اش به جایگاه سیاسی‌اش می‌چربید اما از همان ایام دانشجویی در دانشگاه امیرکبیر و عضویت در دفتر تحکیم وحدت مورد وثوق جریان اصلاحات بود. 
از نوجوانانی بود که به عشق شهادت راهی جبهه شده بود. او پیش‌تر در شرح این اشتیاق که مکررا برای حاصل شدنش تکاپو کرده بود به همشهری گفته بود: «این موضوعات خصوصی‌ترین لایه‌های ذهنی من است که صحبت‌کردن از آن برایم دشوار است؛ به همین دلیل هم راغب به این مصاحبه نبودم. اما اگر بخواهم حقیقت را بگویم دفاع از کیان کشور، مردم، اسلام و ارزش‌های انقلاب دلیل اصلی این شور و کشش بود. البته به‌صورت ضمنی گاهی آرزوی جانبازی و شهادت در راه خدا هم وجود داشت.» درنهایت هم ارمغان جنگ برایش جانبازی در عملیات والفجر8 بود. با تجربه‌ای که از جنگ داشت، تأکید می‌کرد که به هیچ‌وجه نباید در مسیر هیچ جنگی حرکت کرد. 
جنگ هیچ عاقبت و چشم‌انداز خوبی برای هیچ‌کس ندارد... شاید براساس همین تجربه بود که تأکید بر لزوم وفاق ملی و دوری از تنگ‌نظری‌های سیاسی، محور مشترک همه نطق‌هایش در ردای نمایندگی بود. در روزهای نمایندگی‌اش در بهارستان چنان حساب‌شده و کارشناسانه در مورد دستورهای مجلس طرح پیشنهاد می‌کرد که نظرات موافق و مخالفش به کام اکثریت مجلس می‌نشست و با رأی بالایی تصویب می‌شد. 
در قیل و قال گرانی نرخ بنزین که آبان‌ماه سال گذشته ناآرامی‌هایی را در پی داشت، بی‌وقفه و در کنار جمعی دیگر از اعضای فراکسیون امید طرح سه‌فوریتی را برای لغو این مصوبه دولت تدوین کردند که طرحش در بهارستان ناکام ماند. محمدرضا نجفی شانزدهم آبان‌ماه به‌دلیل عارضه قلبی به وصال معبود شتافت.