لیبرال‌های مدرن

حزب دمکرات یکی از دو حزب عمده و بزرگ آمریکاست. دیگر حزب بزرگ این کشور، حزب جمهوریخواه به‌حساب می‌آید. هر دو حزب ریشه مشترکی دارند و میراث‌دار حزب دمکراتیک-جمهوریخواه هستند. حزب دمکرات امروز در سال 1828با انشعاب طرفداران اندرو جکسون از حزب مادر دمکراتیک-جمهوریخواه شکل گرفت و اینگونه، قدیمی‌ترین حزب سیاسی فعال جهان محسوب می‌شود.
حزب دمکراتیک-جمهوریخواه در سال 1792توسط توماس جفرسون، جیمز مادیسون و دیگر مخالفان سرشناس فدرالیست‌ها بنیان گذاشته شد. حزب دمکراتیک-جمهوریخواه حامی جمهوریت، دولت فدرال ضعیف نگه‌داشته‌شده، حقوق ایالت‌ها، حمایت از اقتصاد کشاورزی (به‌خصوص مزرعه‌داران جنوبی) و حمایت جدی از قانون اساسی بود. آنها با بریتانیا دشمنی آشکاری داشتند. پس از حمله بریتانیا به آمریکا و آتش‌زدن کاخ سفید در سال 1812، فدرالیست‌ها به‌تدریج از صحنه سیاسی آمریکا کنار رفتند و حزب دمکراتیک-جمهوریخواه قدرت بسیاری یافت. اما این گسترش نفوذ، طبعا باعث انشعاب آن به حزب کنونی دمکرات در دهه 1830و حزب امروزین جمهوریخواه در دهه 1850شد. دمکرات‌ها پس از جنگ جهانی به‌تدریج گرایش‌های لیبرالی یافتند و در دهه 1960بقایای محافظه‌کاران جنوبی نیز از این حزب جدا شدند.
در جریان جنگ داخلی، کنفدراسیون جدایی‌طلب جنوب و جنوبی‌های برده‌دار دمکرات بودند و در مقابل، آبراهام لینکلن، نخستین رئیس‌جمهور جمهوریخواه و عامل براندازی برده‌داری قرار داشت. تسلط حزب دمکرات بر ایالات جنوبی و پایگاه‌های محافظه‌کارانه آن تقریبا تا اواسط قرن بیستم و دهه 1960ادامه داشت. در ابتدای قرن بیستم، حزب دمکرات مخالف حضور آمریکا در عرصه‌های جهانی و امپریالیسم بود. اما از زمان فرانکلین روزولت در دهه 1930و برنامه‌های او موسوم به «دور جدید» (New Deal)، حزب دمکرات به خط‌مشی سوسیال لیبرال گرایش یافت. در ابتدای قرن بیستم، دمکرات‌ها به ۲شاخه محافظه‌کاران طرفدار کسب‌وکارهای خصوصی و محافظه‌کاران عوام‌گرای جنوبی تقسیم می‌شدند. با اصلاحات روزولت اما گرایش محافظه‌کار به‌تدریج در خارج از منطقه جنوب کم‌رنگ شد. ائتلاف موسوم به دور جدید که بین سال‌های 1932تا 1964دوام آورد، طرفداران بسیاری بین مهاجران اروپایی جدیدتر به‌خصوص کاتولیک‌ها (ایتالیایی‌ها و ایرلندی‌ها) ساکن شهرهای بزرگ داشت. جان کندی، نماد نسل جدید دمکرات‌های لیبرال‌مسلک از همین گروه‌ها بود. کندی ایرلندی‌تبار، تنها رئیس‌جمهور کاتولیک آمریکا محسوب می‌شود. با بالا‌گرفتن موج جنبش‌های مدنی در دهه 1960و حمایت لیندن جانسون از آن جنبش‌ها و پس از وضع «قانون حقوق مدنی مصوب 1964» و «قانون حق رأی مصوب 1965»، پایگاه‌های هر دو حزب دمکرات و جمهوریخواه تغییر یافت. جنوبی‌ها گرایش بیشتری به جمهوریخواهان یافتند و شمالی‌ها دمکرات‌تر شدند. این مهاجرت گرایشات محافظه‌کار- لیبرال بین دو حزب، در نهایت با ورود رونالد ریگان به کاخ سفید در ابتدای دهه 1980کامل شد. ریگان نماد ارزش‌های محافظه‌کارانه و رئیس‌جمهور مقتدر جمهوریخواه تلقی می‌شد و کندی‌ها و لیبرال‌ها، دمکرات بودند. هم‌اکنون، ساکنان مناطق شهری بزرگ، زنان، فارغ‌التحصیلان کالج‌ها و دانشگاه‌ها و نسل جوان، علاوه بر اقلیت‌های جنسی، مذهبی و نژادی بدنه رای‌دهندگان حزب دمکرات را تشکیل می‌دهند.
فلسفه امروز حزب دمکرات که با عنوان لیبرالیسم مدرن نیز مورد اشاره قرار می‌گیرد، ملهم از مفاهیم آزادی مدنی و برابری اجتماعی است. حزب دارای گرایشات تمرکزگرا، ترقی‌خواه و محافظه‌کار در کنگره است. حمایت از محیط‌زیست، کار سازمان‌یافته، حفظ و گسترش برنامه‌های اجتماعی، کاهش شهریه کالج‌ها، نظام سلامت فراگیر، فرصت‌های برابر و حمایت از مصرف‌کننده، در دستور کار حزب دمکرات قرار دارد. در امور اجتماعی، دمکرات‌ها خواهان اصلاح تامین مالی کارزارهای انتخاباتی، حقوق دگرباشان جنسی، عدالت جزایی و اصلاح برنامه‌های مهاجرت، قوانین سخت‌گیرانه‌تر در زمینه اسلحه، حق سقط جنین و قانونی‌کردن استعمال ماری‌جوآنا هستند. دمکرات‌ها از سوی رقبای جمهوریخواه به پناه‌دادن به چپ‌گرایی متهم می‌شوند؛ تفکری که آمریکا هیچ‌گاه زمین مستعدی برای به بارنشاندن آن نبوده است.
تاکنون 15رئیس‌جمهور آمریکا از حزب دمکرات بوده‌اند. هم‌اکنون، دمکرات‌ها اکثریت مجلس نمایندگان را در اختیار دارند. همچنین اکثر شهرداران کلانشهرهای آمریکا و 24فرماندار ایالتی دمکرات‌اند و اکثریت 19مجلس قانونگذاری ایالتی در سطح کشور نیز در اختیار این حزب است. از 9قاضی کنونی دیوان عالی آمریکا، 3قاضی توسط روسای جمهور دمکرات منصوب شده‌اند.



معروف‌ترین نماد حزب دمکرات الاغ است. دشمنان جکسون با هدف تمسخر او نامش را jackass (الاغ) تلفظ می‌کردند که به باورشان نماد حماقت و یکدندگی بود. اما دمکرات‌ها نه‌تنها حساسیتی به این اقدام نشان ندادند بلکه از آن استقبال هم کردند و الاغ را به‌عنوان یکی از نمادهای خود به‌کار بردند. توماس نست، کاریکاتوریست هفته‌نامه هارپر در دهه 1870از الاغ به‌عنوان نماد حزب دمکرات بهره می‌گرفت و کاریکاتوریست‌های بعدی نیز این رویه را ادامه دادند. در اوایل قرن بیستم، در ایالت‌های ایندیانا، کنتاکی، اوکلاهوما و اوهایو، برای دمکرات‌ها از نماد خروس در برابر عقاب جمهوریخواهان بهره گرفته می‌شد. در نیویورک از ستاره پنج‌پر به‌عنوان نماد دمکرات‌ها استفاده می‌شود. گرچه هر دو حزب اصلی و سایر احزاب فرعی آمریکا می‌کوشند از سه رنگ پرچم آمریکا – سرخ، آبی و سفید – در نمادهای گرافیکی خود استفاده کنند، از انتخابات سال 2000رنگ آبی برای نشان‌دادن ایالت‌هایی با اکثریت دمکرات به‌کار گرفته می‌شود، در مقابل رنگ قرمز برای جمهوریخواهان. این در حالی است که در سطح جهانی، رنگ آبی معمولا نماد راست‌گرایی (محافظه‌کاری) و رنگ قرمز نشانه چپ‌گرایی (با تسامح لیبرالیسم) محسوب می‌شود.


تاکنون 15 رئیس‌جمهور آمریکا از حزب دمکرات بوده‌اند. هم‌اکنون، دمکرات‌ها اکثریت مجلس نمایندگان را در اختیار دارند. همچنین اکثر شهرداران کلانشهرهای آمریکا و 24فرماندار ایالتی دمکرات‌اند و اکثریت 19 مجلس قانونگذاری ایالتی در سطح کشور نیز در اختیار این حزب است. از 9 قاضی کنونی دیوان عالی آمریکا، 3 قاضی توسط روسای جمهور دمکرات منصوب شده‌اند.