کارگردان مرحوم شاهین سرکیسیان

  مهرداد رهسپار   

5 آبان 1345 است. شاهین سرکیسیان از تمرین نمایشنامه «روزنه آبی» نوشته اکبر رادی بازگشته و در دفتر یادداشت‎های روزانه خود می‎نویسد: «اکنون کار به جایی رسیده که می‌توان به کارگروه ایمان آورد. آن‎گاه می‌توان خوشحال شد و می‌توان حتی از این راه زندگی کرد. اکنون ما 6پیس حاضر آماده و ترجمه‌شده داریم و بدون شک و تردید می‌توان از آنها بهره‎برداری کرد. این بزرگ‌ترین افتخار من خواهد شد. بدین‎ترتیب گروه فوق‎العاده قوی خواهد شد و پیشرفت‎های شایانی خواهد کرد. چهار یا پنج نفر از بزرگ‌ترین نویسندگان دنیا یعنی چخوف، استریندبرگ، اونیل، پیراندلو روی صحنه خواهند آمد. این یک نوع موفقیت، یک نوع پیشرفت بی‎نظیر است. باید بدین‌ترتیب جلو و پیش برویم». دو پرده از نمایش کامل است، مانده پرده سوم. این نمایش برای سرکیسیان امیدی است برای ساختن آنچه خود «تئاتر ملی» می‎داند؛ تئاتری که بر اساس نمایشنامه‎ای فارسی نوشته شده و برای مخاطب فارسی‌زبان اجرا شود و مسائل زندگی همین زبان را بازنمایی کند. از سوی دیگر همان‎طور که در یادداشت خود تأکید کرده، فرصتی برای اجرای متن‎های خارجی نیز فراهم خواهد شد. اما جمعه، 6آبان 1345شاهین سرکیسیان از دنیا می‌رود. آربی اوانسیان در گفت‌وگویی با رضا قاسمی و صدرالدین زاهد در کتاب «شاهین سرکیسیان» بنیانگذار تئاتر نوین ایران (نشر صالحین، 1384) نقل می‌کند هنگامی که می‎خواستند سرکیسیان را در گورستان ارامنه دفن کنند، امیلی شولز، دوست شاهین سرکیسیان درخواست می‌کند تا در تابوت را باز کنند تا او یک نسخه از روزنه آبی را در تابوت بگذارد و بدین‌ترتیب او با نمایشنامه روزنه آبی دفن می‌شود. آربی اوانسیان طراح دکور و لباس این نمایش، پرده سوم را بر اساس آنچه از دستنوشته‌های سرکیسیان مانده، برای اجرا آماده می‌کند و در سال1351 آن را در انجمن ایران و آمریکا به صحنه می‎آورد. روی پوستر می‎نویسند: «کارگردان مرحوم شاهین سرکیسیان».