کتاب سینما علیه مجلات سینمایی

دانشگاه شیراز (پهلوی سابق) در سال1347 چند شماره نشریه دانشجویی سینمایی منتشر می‌کند. این نشریه متعلق به انجمن فیلم این دانشگاه است که دانشجویان راه‎اندازی کرده‎اند. پاییز و زمستان 50 سال پیش، اعضای این انجمن، 2شماره نشریه تحت عنوان «کتاب سینما» منتشر می‎کنند، یک شماره هم به سال بعد موکول می‌شود. اما کار اساسی را در همان 2شماره اول انجام می‎دهند. بهمن طاهری از گردانندگان و نویسندگان این نشریه دانشجویی - و شاید به اصطلاح درست‎تر - آماتوری است. او نقدی منتشر می‌کند که بسیار مورد توجه منتقدان حرفه‎ای آن سال‌ها قرار می‎گیرد. اهمیت این نقد را که باید نقدِ نقد فیلم در ایران یا نقد نقدنویسی منتقدان فیلم بدانیم، در این است که با وجود چندین نشریه سینمایی در آن سال و انبوهی از منتقدان حرفه‎ای، ناگهان نشریه‎ای دانشجویی دست به سنجش یک دهه نقدنویسی منتقدان می‎زند و منتقدان حرفه‎ای را با تصویری از نقد فیلم در نشریات مواجه می‌کند که هیچ اطلاعی از آن نداشته‎اند. «حرف‎هایی درباره نوشته‌های سینمایی و پدیده‎ای فجیع در ایران به نام انتقاد فیلم» نوشته بهمن طاهری در دومین شماره کتاب سینما، آذر1349، منتشر می‌شود. از 50سال پیش تاکنون نام بهمن طاهری را به‌عنوان مترجم کتاب‌های «نشانه‌ها و معنا در سینما» نوشته پیتر وولن، «پازولینی به روایت پازولینی» نوشته ازولد استک و «درک فیلم» نوشته الن کیسبی‎یر دیده‎ایم.