ادبیات آینده

ناصر وثوقی در توضیح دلیل انتشار ویژه‎نامه که یک پیشگفتار به قلم خودش و 2مطلب یکی با عنوان «آینده چپ» و دیگری با عنوان «آینده شعر» دارد، می‎نویسد [بدون تغییر رسم‎الخط]: «ا.وه‍. [اندیشه و هنر] تیول کسی نیست؛تنفسگاه آزاد همه‎ کسانی‎ استکه به هوایی پاک نیاز اصیل دارند. نه پسندهای باب روز است و نه خوش‌داشته‌ای هواآمیز. به اثر می‌اندیشیم و ارزش‌های نهفته در آن». تندر کیا را به‌عنوان شاعر می‎شناسیم، اما آثار عجیب او، ازجمله شاهین‎ها و نمایشنامه «تیسفون» و ادعاها و دیدگاه‎های عجیب او درباره زبان، هنر، ادبیات و شعر مشهور است. ناصر وثوقی از معدود علاقه‌مندان به ادبیات معاصر ایران است که تندر کیا را نفی نمی‎کند، بلکه به گفت‌وگو با او می‎نشیند. این کار و این فرصت را هیچ‌کس به تندر کیا نداده بود. از این نظر متنی که باز نشر می‎شود واجد یک اهمیت اساسی است. در این گفت‌وگو درباره آینده شعر فارسی بحث می‎شود و در کنار آن درباره جامعه ادبی آن روزگار نیز سخن به میان می‌آید. این نوشته نشان می‎دهد که هرتحولی در ادبیات آینده ایران، در گرو نگاهی عمیق به ادبیات گذشته است. تندر کیا ادبیات معاصر را با همین دیدگاه نقد می‎کند. او به 6پرسش مجله اندیشه و هنر درباره شعر نو پاسخ داده است که پاسخ‌های او به ترتیب در اسفند 1339، اسفند 1340 و مهر 1341 در این نشریه منتشر می‌شود. آنچه می‌خوانید بخشی از این پاسخ‌هاست.