دست‌هایشان مى‌خواند

نوجوانان نابینایی که با دست‌هایشان توانایی خواندن دارند، درگیرودار روزهای قرنطینه‌ی ناشی از شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مراکز فرهنگی، این امکان را دارند که از فروشگاه آنلاین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، کتاب‌های خط بِرِیل را تهیه کنند. مرداد‌ امسال 14 کتاب تازه با خط بریل به همت کانون پرورش فکری منتشر شد. این فروشگاه‌های آنلاین، دوازدهم مهر و هم‌زمان با آغاز هفته‌ی ملی کودک افتتاح شده‌اند.
به‌گزارش روابط‌عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، این‌روزها 44 مرکز فراگیر کانون پرورش فکری به‌خاطر شیوع بیماری کرونا در سراسر کشور تعطیل شده‌اند.
در این مراکز در شرایط عادی، کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه در کنار بچه‌های عادی فعالیت می‌کنند. هدف کانون پرورش فکری هم همین بوده که بچه‌های نابینا، ناشنوا و ناتوان‌های جسمی و حرکتی در کنار بقیه‌ی هم‌سن‌و‌سالان خودشان باشند.
بنا به این گزارش، کانون پرورش فکری در تهران، پنج مرکز فراگیر و در برخی استان‌ها مثل گیلان و گرگان دو مرکز و در بقیه‌ی استان‌ها هرکدام یک مرکز فراگیر دارد. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از ابتدای سال 1399 تاکنون ١٣ کتاب بریل برای کودکان و نوجوانان نابینا منتشر کرده است.

روز جهانی  عصای سفید از کجا شروع شد؟
به رسم هر‌ساله، پانزدهم اکتبر (که امسال با بیست و چهارم مهرماه مصادف شده)، روز جهانی عصای سفید نام دارد و در کشورهای گوناگون برگزار می‌شود.
این روز، نه‌تنها برای خود نابینایان بلکه بیش‌تر از آن‌ها برای افرادی مثل من و شما نام‌گذاری شده تا تلنگری باشد برای رعایت حق و حقوق نابینایانی که شاید سوی چشمانشان رفته باشد، اما با چشم دلشان دنیا را وارد ابعاد جدیدی کرده‌اند.
حدود یک قرن پیش، در سال ۱۹۲۱ میلادی (۱۳۰۰ خورشیدی)، هنرمندی به‌نام «جیمز بیگز» بر اثر تصادف در بریستول انگلیس، بینایی‌اش را از دست داد. او مجبور بود خودش را با محیط اطرافش سازگار کند. احساس ترسی که افزایش ماشین‌ها در محل زندگی‌اش به‌وجود آورده بود، باعث شد او تصمیم بگیرد عصایش را به رنگ‌سفید دربیاورد تا برای رانندگان قابل دید باشد. 10سال بعد، عصای سفید کاملاً در جامعه ترویج یافته بود.

در ماه فوریه‌ی سال ۱۹۳۱ میلادی (بهمن ۱۳۱۰)، «گیلی دهربمونت» هم طرحی را برای جنبش ملی عصای سفید برای نابینایان در فرانسه راه‌اندازی کرد.
اما در آمریکای شمالی، کانون بین‌المللی لاینز بود که عصای سفید را رواج داد. یکی از اعضای این کانون، مردی نابینا را دید که تلاش می‌کرد از خیابانی شلوغ با عصایی سیاه عبور کند. با علم به این که عصای سیاه برای رانندگان قابل مشاهده نیست، کانون بین‌المللی لاینز تصمیم گرفت عصا را سفید کند تا برای رانندگان قابل دید باشد و به این ترتیب در سال 1931 میلادی (1310 خورشیدی)، برنامه‌ی ملی ترویج استفاده از عصای سفید را برای افراد نابینای جامعه شروع کردند.  
اما پس از جنگ‌جهانی، برای کمک به سربازان نابیناشده‌ی جنگ و بازگشت آن‌ها به زندگی و مشارکت در خانه، شکل و استفاده از عصای سفید تغییر کرد. دکتر «ریچارد هوک»، توسعه‌دهنده‌ی «عصای بلند» یا «هووِر» به‌شیوه‌ی عصای حرکتی بود. این عصای سفید، طراحی‌شده تا به‌عنوان دستگاهی متحرک استفاده شود و به عصا نقش اصلی‌اش، یعنی ابزاری برای حرکت را بازگرداند، اما نقش نمادینش را برای مشخص‌‌شدن استقلال نابینایان نگه داشت. عصای سفید، ابزاری برای تحرک است که با امکان تردد امن در شهر به افراد نابینا و کم‌بینا استقلال داده است.
روز جهانی عصای سفید به  این دلیل نام‌گذاری شده تا همه را از اهمیت عصای سفید آگاه کند و مردم، به‌ویژه رانندگان را تشویق کند که بیش‌تر مراقب نابینایان باشند. هم‌چنین در این روز از دستاوردهای نابینایان و کم‌بینایان تقدیر می‌شود و این روز، فرصتی است برای بیش‌ترکردن آموزش‌ها و آگاهی‌ها از نابینایان و کم‌بینایان.