خداحافظی با مرد هنر ‌هفتم

مرتضی کاردر- روزنامه نگار

اکبر عالمی مجموعه‌ای بود از تجربه‌ها و دانش‌های گوناگون در عالم هنر، از کار در لابراتوار و تجربه عملی نقاشی متحرک و کسب مهارت در کنار تکنیسین‌ها و شرکت‌ در کارگاه‌های بسیار تا کسب دانش‌های فراوان در تئاتر ، ادبیات انگلیسی ، سینما و در نهایت رسیدن به مقام استادی رشته سینما و دیگر رشته‌های هنری. شخصیتی بود خودساخته که از همه فرصت‌هایی که از سر اتفاق یا تصادف در اختیارش قرار گرفته‌اند به درستی استفاده کرده و به کمال رسیده بود.
عالمی نمونه‌ای بود از استادانی که آنچه را در کلاس‌های درس یاد می‌دهند، به تجربه آموخته‌اند و درس‌هایشان را صرفاً از طریق کتاب‌ها و گذراندن واحدهای دانشگاهی فرانگرفته‌اند. نمونه‌ای از استادانی که شمارشان در ایران بسیار اندک است. چند نسل از دوستداران هنر که بسیاری از آنها امروز هنرمندان و استادانی نامدارند، ازدهه 50 تا امروز، از درس‌های او بهره‌های بسیار برده‌اند و وارد دنیای حرفه‌ای هنر شده‌اند. او در طول بیش از 40 سال معلمی در دانشگاه در رشته‌ها و دانشگاه‌های گوناگون تدریس کرده است؛ انیمیشن، عکاسی، فن بیان، درس‌های سینمایی از کارگردانی و نقد و تحلیل فیلم تا جامعه‌شناسی سینما. عالمی حق زیادی در تأسیس و بسط رشته‌های سینمایی و هنری در ایران دارد. به قول خودش در همه دانشکده‌ها و دانشگاه‌هایی که نام هنر را در عنوان خود دارند، تدریس کرده. به‌عنوان نمونه او بنیانگذار رشته عکاسی دانشگاهی در ایران است و طرح درس عکاسی دانشگاهی رشته را نوشته و به همراه زنده‌یاد مسعود معصومی نخستین استادان رشته عکاسی در ایران بوده‌اند.
    
عموم مردم، به‌ویژه دوستداران سینما، اکبر عالمی را با برنامه «هنر هفتم» می‌شناسند. برنامه‌ای که در سال‌های آغازین دهه 70 نقطه پیوند بسیاری از مردم با سینمای جهان بود. در سال‌هایی که امکان تماشای سینمای کلاسیک به‌راحتی فراهم نبود و برنامه‌های سینمایی تلویزیون در بهترین حالت به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسید، هنر هفتم دریچه‌ای بود برای آشنایی و آغاز علاقه‌مندی نسلی به سینما که نوجوانی و جوانی خود را در دهه‌های 60 و 70 می‌گذراندند.
    
اکبر عالمی شخصیتی داشت که همگان را به احترام وامی‌داشت. جدیت و تخصص‌گرایی او در حوزه هنر سبب می‌شد تا همگان به او به چشم یک استاد متخصص نگاه کنند. شخصیت او بود که سبب شد در همه سال‌های دهه 60 و 70 از گزند حوادث روزگار در امان بماند. فهرست کردن همه ویژگی‌های اکبر عالمی در یک یادداشت کوتاه دشوار است، اما نمی‌شود درباره او سخن گفت و فارسی پاکیزه‌اش را فراموش کرد. فارسی پاکیزه وقتی با قدرت بیان عالمی جمع می‌شد، معجونی به‌دست می‌داد که مخاطبان را چه در مقام شاگردان کلاس درس دانشگاه، چه در مقام بیننده تلویزیون یا شنونده سخنرانی او در جلسه‌های عمومی مسحور می‌کرد.
    
در کارنامه پربرگ‌و‌بار اکبر عالمی ترجمه ، تألیف کتاب و کارگردانی مستند نیز به چشم می‌خورد، ازجمله تألیف کتاب «تمهیدات سینمایی» و ترجمه کتاب «ظهور در عکاسی و سینما» و ساخت مستندهایی مثل «مروارید خلیج‌فارس» ، «خلیج‌فارس و نواحی نه‌گانه». او برای شرکت در جلسه دفاع پایان‌نامه یکی از دانشجویانش به دانشگاه رفته بود که به ویروس کرونا مبتلا شد و پس از دست‌و‌پنجه نرم کردن با کووید-۱۹ درگذشت. همه عمر را برای اعتلای هنر در دانشگاه گذراند و در ۷۵سالگی برخیِ هنر شد.