سفر بی‌حاصل به شرق

  جواد نصرتی    

ایرانی‌ها در 4حضور خود در المپیک، چنان به مدال‌های خوشرنگ عادت کرده بودند که کسب فقط 2برنز از المپیک سال 43در توکیو، برایشان یک شکست بزرگ بود. کاروان ایران 61ورزشکار داشت و برای اولین‌بار در رشته‌هایی چون شیرجه، دوچرخه‌سواری، ژیمناستیک و شمشیربازی در المپیک شرکت می‌کرد. امیدها بالا بود، اما کسب 2برنز، همچنان یکی از ضعیف‌ترین نتایج ایران در تاریخ حضورش در ادوار المپیک بوده است. مدال‌های ایران را علی‌اکبر حیدری و محمدعلی صنعتکاران کسب کردند. غلامرضا تختی و عبدالله موحد در کشتی، ناکامان بزرگ ایران بودند. با این حال این المپیک شروعی برای درخشش ورزشی بود که مسیر جذابی را به سوی افتخار کسب می‌کرد؛ تیم فوتبال ایران در نخستین حضور خود در المپیک به چیزی بهتر از 2شکست (آلمان شرقی، رومانی) و یک تساوی (مکزیک) نرسید، اما حضور در المپیک، دستاوردی بود که بعدها افسوس چند نسل از ایرانی‌ها شد. ایران در المپیک‌های1972 و 1976هم به المپیک صعود کرد، اما حضور در توکیوی64، درخشان‌تر از تمام آنها بود. فوتبال ایران، بعد از چند سال ناکامی‌هایی که اصل این ورزش را به چالش کشیده بود، با صعود به المپیک توکیو اعتماد به‌نفس و همینطور هواداران زیادی پیدا کرد و همین حضور نه‌چندان درخشان، راه تبدیل‌شدن فوتبال به ورزش اول ایران شد. افول تختی و هم‌نسلان طلایی‌اش در دهه30 را فوتبال و ستاره‌های درخشانش در دهه بعد جبران کردند.