دریچه
موانع توسعه روستایی در ایران
مدیرعامل خانه توسعه روستا و عشایر با تاکید بر اینکه روستاییان و عشایر قربانی ناآگاهی برنامه‌ریزان کشور در شناخت موقعیت‌شان هستند به همشهری می‌گوید: «همه دستگاه‌های اجرایی و خدمات‌رسان در کل کشور تحت تاثیر همین نگاه و رویکرد، موجب ایجاد تبعیض شدید در روستاها از نظر مسکن، آموزش، فرهنگ، امکانات رفاهی و خدماتی شده‌اند.» ابوالفضل رضوی مهم‌ترین مشکل روستاییان را در حال حاضر مسکن می‌داند و معتقد است بنیاد مسکن، وظیفه خود را در قبال روستاییان انجام نداده است و در نتیجه 30 درصد روستاییان کشور همچنان سند مسکونی ندارند.
او با بیان اینکه بنیاد مسکن، روستاییان جوان را که درخواست واگذاری زمین ارزان دارند در انتظاری 10 ساله می‌گذارد، می‌افزاید: «مشکل روستاییان در تامین مسکن از شهرنشینان بیشتر و حتی گاهی قیمت تمام‌شده خانه در روستا گران‌تر از شهر است.»
معاون پیشین توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست‌جمهوری، تبعیض در آموزش را مشکل دوم روستاییان می‌داند و توضیح می‌دهد: «متاسفانه روستاییان از موقعیت‌های مناسب آموزشی و فرهنگی محروم هستند و این ظلم موجب می‌شود در آینده هم فرزندان روستاییان از گرفتن مسئولیت در اداره کشور محروم بمانند و مورد غفلت واقع شوند تا این دور باطل ادامه داشته باشد. با این وضعیت، فرزندان روستاییان در آینده هم نمی‌توانند تولیدکننده باشند؛ زیرا آموزش درستی ندیده‌اند. آموزش‌های فنی و حرفه‌ای برای داشتن یک مهارت باید در رأس آموزش روستاییان باشد؛ در حالی که تا همین چند سال پیش آموزشگاه‌های فنی و حرفه‌ای فقط در شهرها مستقر بودند.» مدیرعامل خانه توسعه روستا و عشایر از اختلاف درآمد بازنشستگی بین روستاییان، عشایر و شهرنشینان هم می‌گوید و تصریح می‌کند: «دولت به دلیل اینکه باید 15 درصد سهم بازنشستگی روستاییان را پرداخت کند، حقوق بازنشستگی روستاییان و عشایر را برابر با حداقل حقوق سال قبل کارگران در نظر می‌گیرد و این هم ظلم دیگری در حق روستاییان است.»
رضوی نداشتن دفترچه بیمه تامین اجتماعی، خدمات ضعیف مانند اینترنت به‌ویژه در روزهای فعلی که آموزش به‌صورت مجازی انجام می‌شود و بی‌توجهی دستگاه‌های مختلف چون وزارت نفت، بانک مرکزی و جهاد کشاورزی که زیرمجموعه‌های روستایی دارند را از دیگر موانع توسعه روستایی عنوان می‌کند. رضوی البته پیشنهادی را هم مطرح می‌کند و آن، اعطای تسهیلات کم‌بهره به روستاییان برای رونق اقتصادی و اشتغال‌زایی در روستاهاست تا فاصله درآمدی و مشارکت اقتصادی بین شهر و روستا کاهش یابد و روستاییان برای این مشارکت انگیزه داشته باشند.