یادی از یک اسطورهشناس نامی
محمود برآبادی
نویسنده کتابهای کودکان
بازنویسی متون کهن فارسی ازجمله کارهایی است که بسیاری ازنویسندگان بهآن اهتمام ورزیدهاند، اما ازمیان اینان کمترکسی کاری اصولی، خواندنی و ماندگار کرده است. آنچه در بازنویسی آثار کهن بهویژه حماسهها و اسطورهها باید رعایت شود، حفظ فضای آرکاییک(باستانگرایانه) اثر از راه بهخدمت گرفتن نثری پاکیزه و لحنی مناسب است.
اسطورهها سرشار از معانی اخلاقیاند که بهگونهای رمزآلود در فرهنگ هرقومی متجلی شده است. مردم روزگاران کهن اساطیر را حقیقی پنداشته و همچون باورهای دینی مقدس میداشتند. با پیشرفت دانش و آگاهی بشر اعتقاد به اسطورهها کاهش یافت و بخش اعتقادی و دینی آنها جای خود را به دینهای الهی داد. با این حال جذابیت و جنبههای هنری و ادبی موجود در اسطورهها همواره یکی از منابع آفرینش هنری بوده است و شاعران و نویسندگان بسیاری اسطورهها را دستمایه شعرها و داستانهای خود قرار دادهاند.
مهرداد بهار که بیشتر شهرتش را بهخاطر پژوهش درزمینه فرهنگ واساطیر ایران بهدست آورده، چند بازنویسی برای نوجوانان دارد که دراین زمینه از بهترینها بهشمار میرود. بازنویسیهای خلاق او بانثری شیرین وروان، مخاطبان را با دلاوریهای پهلوانان اساطیری ایران آشنا میکند و روحیه میهندوستی و مردمگرایی را در آنها برمیانگیزاند.
جمشیدشاه (1346)، بستور (1357)، رستم و دیو سفید (1370) و رستم و سهراب (1373) بازنویسیهای مهرداد بهار از شاهنامه فردوسی است.
کتاب جمشید شاه بانقاشیهای فرشید مثقالی ازسوی شورای کتاب کودک، کتاب برگزیده سال معرفی شد وبستور تاکنون چندبار چاپ شده است.
مهرداد بهار که فرزند زندهیاد ملکالشعرای بهار است، دهم مهر 1308خورشیدی بهدنیا آمد. او که زبان شناس وپژوهشگر فرهنگ وتمدنهای کهن ایرانی بود سابقه شش سال مطالعه زبانهای پارسی باستان، پارسی میانه وفرهنگ ایران را دردانشکده شرقشناسی دانشگاه لندن وسالها مدیریت گروه اساطیر فرهنگستان زبان ایران را درکارنامه ادبی خود دارد. مهرداد بهار که مسلط بهزبانهای باستانی ایران بود، سالها بهکار پژوهش وتدریس زبانهای باستانی پرداخت واین مهم را تاپایان عمرش درسال 1373ادامه داد.