دوست داشتیم نام همه مادران بر‌کوچه‌ها باشد

«فاطمه پیکانی» نخستین دهیار و زن مسئول در دینه‌کوه است. او از روزهایی می‌گوید که هنوز اهالی روستا حضورش را باور نکرده بودند و در همه جلسات مردانه روستا تنها می‌ماند. اما اکنون به قول کل اهالی، چه زن و چه مرد، هیچ کاری بدون «فاطمه خانم» انجام نمی‌شود. پیکانی می‌گوید: ما 2دوره شورا نداشتیم و دلیل آن هم آمار اشتباه سال 95 بود. آن زمان مأمور آمار به منطقه مراجعه می‌کند، اما داخل روستا نمی‌آید. تلفنی از شورایاری وقت سؤال می‌کند که جمعیت چقدر است؟ او می‌گوید 50 خانوار، اما مأمور آمار می‌شنود 5 خانوار و همان را ثبت می‌کند. بعد از ثبت کشوری، شورا متوجه این اشتباه می‌شود و مراجعات زیادی هم به فرمانداری و استانداری می‌کند، اما نمی‌توانند آمار را اصلاح کنند.
او ادامه می‌دهد: 3 سال پیش، نه به نیت تشکیل شورا و دهیاری، بلکه به‌خاطر دل خودمان یک سری کارها مانند ساماندهی زباله‌ها و نصب تابلو ورودی روستا را آغاز کردیم. بعد از مدتی تصمیم گرفتیم که شورا و دهیاری داشته باشیم. خیلی تلاش کردیم که اصلاح آماری صورت بگیرد و در نهایت هم موفق شدیم جمعیت حقیقی دینه‌کوه را با 95 خانوار و حدودا 250 نفر ثبت کنیم. به پیشنهاد همان گروهی که داشتیم من دهیار روستا شدم. روزهای اول خیلی می‌ترسیدم. تا آن زمان دینه‌کوه نه دهیار داشت و نه مسئول زن. جلساتمان در مسجد تشکیل می‌شد و همه آقا بودند و من هم تنها گوشه‌ای می‌نشستم، اما کم‌کم خانم‌ها هم آمدند. الان مدیریت زنانه در روستای ما جا افتاده و خانم‌ها جلودار جلسات شده‌اند. او درباره نامگذاری کوچه‌ها به نام مادران هم عنوان می‌کند: زنان روستای ما، با وجود تمام زحماتی که می‌کشیدند، دیده نمی‌شدند. جز خانه‌داری، باغداری، کشاورزی و دامداری هم برعهده زنان بود. به همین دلیل طرح نامگذاری کوچه‌ها به نام خانم‌ها رقم خورد. اول می‌گفتیم ممکن است مردان روستا قبول نکنند و بهشان بربخورد، اما نه‌تنها موافق بودند، بلکه تشویقمان هم کردند. در ابتدا بخشداری قبول نمی‌کرد و پیشنهاد داد که اسم گل بر معابر بگذاریم، اما اصرار کردیم و آنها هم قبول کردند. هم‌اکنون 36 پلاک‌گذاری انجام شده و 20 کوچه دیگر مانده است و کلی اسم. دوست داشتیم نام همه مادران بر کوچه‌ها باشد، اما مجبور شدیم برای انتخاب از بین‌شان اولویت‌بندی کنیم.
پیکانی ادامه می‌دهد: فضای روستای ما را خودتان دیدید. زنان ما اعتماد به نفس خوب و باور قشنگی درباره نقش مهم خودشان پیدا کرده‌اند و در این سن و سال انرژی فوق‌العاده‌ای‌ دارند. از سوی دیگر در تعطیلات، جمعیت روستا بیشتر می‌شود؛ فرزندان اهالی به همراه دوستان‌شان به «دینه‌کوه» می‌آیند و گاهی جا برای پارک ماشین‌ها نداریم.