در جستجوی تهران لا به لای کتاب ها

نام تهران برای نخستین بار در یکی از نوشته‌های تئودوسیوس یونانی در حدود اواخر سده دوم پیش از میلاد به‌عنوان یکی از توابع ری ذکر شده‌است. با این حال قدیمی‌ترین سند فارسی موجود درباره نام تهران نشان می‌دهد که تهران قبل از سده سوم هجری قمری وجود داشته است، چراکه نویسنده‌ای به‌نام «ابوسعد سمعانی» در کتاب خود از شخصی به‌نام «ابوعبدلله محمدابن‌حامد تهرانی رازی» نام می‌برد که اهل تهرانِ ری بوده و سال 261 هجری قمری برابر 874 میلادی درگذشته است. «ابوالقاسم محمدابن حوقل» به سال 331 هجری قمری در توصیف شهر تهران‌نوشته است: «تهران در شمال شهرری واقع شده و دارای باغ‌های فراوانی است و میوه آن بسیار متنوع است.» «نجم‌الدین ابوبکر محمدابن علی ابن سلیمان راوندی» در کتاب معروفش به نام «راحه‌الصدور» در سال 599 هجری قمری روایت کرده است که مادر سلطان ارسلان سلجوقی که سال 561 هجری قمری از ری قصد عزیمت به نخجوان را داشته، نزدیک تهران اتراق می‌کند و درهمان ایام خود سلطان در دولاب ـ ناحیه‌ای در جنوب خاوری تهران‌ـ اقامت داشته است.