آمد نوبهار

  حسین عصاران 

هنگامی که در سال۱۳۲۴ رادیو ایران به مهدی خالدی ساخت چند ترانه تازه‌ را برای اجرا با صدای دلکش، پیشنهاد داد، او که به تازگی از سفر هندوستان (به‌منظور ضبط چند ترانه روی صفحه ‌گرام) بازگشته بود، موافقت خود را منوط به راه‌اندازی یک ارکستر مستقل به‌نام خود کرد.
با موافقت رادیو با این پیشنهاد و اختصاص ارکستر شماره۲ به مهدی خالدی و نوازندگان مورد نظرش، مجموعه‌ای از محبوب‌ترین ترانه‌ها با آهنگسازی او، کلام‌پردازی‌های شاعران نوجویی چون نواب‌صفا، رهی معیری، معینی کرمانشاهی و اجرا با صدای دلکش شکل گرفت که می‌توان آنها را سرآغازی بر فرم ترانه‌سازی تازه – که در زمان خود جوان‌پسندانه هم محسوب می‌شدند– دانست؛ به گفته خود خالدی «همین‌جوری برنامه‌ها یک روند اجرا می‌شد... یک حالت رکودی در خود حس کردم که اگر من همین این جوری بخواهم جلو بروم دیگر از صبا که بالاتر نخواهم رفت...گفتم بیایم این همه را بگذارمش کنار... ترانه‌هایی بسازم با بند بند شعر به جای پیش‌درآمدهای قدیمی... من اصلاً با آواز موافق نبودم، چون مردم به اندازه کافی آواز شنیده بودند...».
از این مقطع تا اوایل دهه30 را باید دوران ستارگی مهدی خالدی و دلکش در عرصه ترانه فارسی دانست که تأثیر آثار ماندگارشان را می‌توان در کیفیت ساخت و پرداخت آهنگ‌های همایون خرم، علی تجویدی، پرویزیاحقی و بدیعی و...ردگیری کرد.

پیشنهاد مطالعه: «گفت‌وگو با مهدی خالدی»، مجله «کلک»، شماره۳۱، مهرماه1371