انوشه انصاری

بیش از یک دهه از سفر نخستین ایرانی به فضا می‌گذرد. انوشه انصاری، پیش از آنکه به‌عنوان فضانورد همراه با فضاپیمای سایوز راهی خارج از جو زمین شود، نماد بلندپروازی و پیگیری آرزوها بود. زنی که آرزوهایش سقف و محدوده‌ای نداشت. او البته بدون تلاش و کوشش به این مهم دست نیافت. جدای از مدارک تحصیلی قابل‌قبول، هنگامی که راهی فضا می‌شد به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و اندکی هم روسی مسلط بود.
فضاپیمای سایوز حامل انوشه انصاری، فرمانده روسی، میخاییل تیورین،  مهندس پرواز اسپانیایی-آمریکایی، مایکل لوپز الگریا، صبح دوشنبه ۱۸سپتامبر سال ۲۰۰۶ از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد. 2 روز پس از قرار گرفتن در مدار زمین، فضاپیمای سایوز در ۲۰سپتامبر۲۰۰۶ با موفقیت به ایستگاه بین‌المللی فضایی ملحق شد و اقامت ۹روزه انوشه انصاری در ایستگاه فضایی آغاز شد. سرانجام پس از ۹ روز اقامت و پژوهش در ایستگاه بین‌المللی فضایی، انوشه انصاری در سحرگاه ۷ مهر ۱۳۸۵ مصادف با ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶ میلادی به همراه پاول وینوگرادف روسی و جفری ویلیامز آمریکایی، 2 تن از فضانوردان ساکن ایستگاه، به زمین بازگشت و پس از فرود وی در ۹۰کیلومتری شمال آرکالیک در قزاقستان با استقبال گرم خانواده‌اش و مقامات محلی و مسئولان سازمان فضایی روسیه مواجه شد.
انوشه انصاری (زاده ۲۱ شهریور ۱۳۴۵ در مشهد)