حسین عصاران
در سال ساخت سرود-ترانه «ای ایران»، برای نخستین بار فکاهیخوانیهای پرویز خطیبی نیز از رادیو پخش شد. ترانههای «فکاهی» -که از منظر مضمون کلام و زبان بیان میتوانند در کنار پیشپردهخوانیها، ذیل عنوان «ترانههای عامیانه» قرار بگیرند- پیش از این، چه در قالب کارهای جواد بدیعزاده و چه در قالب اجرای قطعات آوازی میان تعویض دکور دو پرده نمایش (پیشپردهخوانی) در بین عموم معروفیت و محبوبیت پیدا کرده بود؛ اما این قالب با کلامپردازیهای پرویز خطیبی و اجرای حمید قنبری و مرتضی احمدی و در مراتب بعدی مجید محسنی، عزتالله انتظامی در طول دهههای مختلف، جایگاهی فراتر از یک گونه از «ترانه» پیدا کرد و بسته به دیدگاه کلامپرداز، به ابزار و رسانهای برای بازتاب اتفاقات سیاسی و اجتماعی روز- ولو در حد گوشه و کنایه و ریشخند- بدل شد؛ جالب اینکه ترانههای فکاهی پرویز خطیبی در بهترین ساعت هفته (ظهر جمعه؛ از ۱:۱۵ تا ۱:۳۰ ظهر) بهصورت زنده و بدون بررسی و بازبینی مضامین ترانهها اجرا میشد. به گفته خود خطیبی «اکثر اوقات تا ساعت ۱۱ و حتی ۱۲ از شعر و آهنگ خبری نبود... من آهنگی[آهنگهای روزرا ] از درنظر میگرفتم، اعضای ارکستر آهنگ را با قنبری تمرین میکردند تا بالاخره شعر آماده میشد...».
پیشنهاد کتاب: «پرویز خطیبی- خاطراتی از هنرمندان»، به کوشش فیروزه خطیبی، نشر«معین»، ۱۳۸۰
سه شنبه 18 شهریور 1399
کد مطلب :
109469
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/OYqDQ
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved