مدیریت برای رفتن

 لابه‌لای همه آنچه مهدی رسول‌پناه در روز شلوغ نقل‌وانتقالاتی سرخپوشان گفته، یک جمله بسیار مهم وجود دارد؛ جایی که سرپرست باشگاه پرسپولیس می‌گوید: «پرداخت دستمزد بازیکنان و جذب نفرات جدید، از پرداخت طلب برانکو مهم‌تر است.» این مسئله دقیقا رویکرد مدیریتی مسئولان فعلی باشگاه را نشان می‌دهد. اینکه آنها ترجیح می‌دهند منابع مالی موجود را صرف در امان ماندن از استوری‌های طلبکارانه بازیکنان و نیز ثبت عکس در کنار خریدهای جدید کنند، به جای اینکه مهم‌ترین بدهی باشگاه را بپردازند.  یک سال پیش هم دقیقا ایرج عرب همین تصمیم را گرفت. او می‌دانست که حتی اگر دستمزد برانکو را تمام و کمال بپردازد، این مربی تصمیمش را برای جدایی گرفته و دیگر بر نخواهد گشت. در نتیجه گرچه پول کافی برای این کار داشت، اما ترجیح داد آن را صرف حفظ شاکله تیمی، جذب مربی جدید و انجام چند خرید کند. به این ترتیب پرسپولیس قهرمانی‌اش را در لیگ برتر تکرار کرد، اما در عوض با ورود پرونده برانکو به فاز حقوقی، جریمه هم به آن اضافه شد.
الان هم رسول‌پناه همین کار را می‌کند و حتی ابایی از به زبان آوردن سیاستش ندارد. او که طعم فشارها را در پرونده فسخ یکطرفه مهدی ترابی چشید، دیگر نمی‌خواهد مقصر جدایی هیچ بازیکنی لقب بگیرد یا اسمش به‌عنوان مدیر ویران‌کننده تیم بماند. در نتیجه پولش را صرف حفظ تیم می‌کند و تسویه با برانکو را به نفرات بعدی پاس می‌دهد. این وسط اما یک اشکال بزرگ وجود دارد؛ اینکه پرداخت این مبلغ تا ابد قابل تعویق نیست. همانطور که عرب این پول را نداد و مبلغ جریمه سنگین‌تر شد، اهمال مدیران فعلی هم ممکن است منجر به کسر امتیاز یا مجازات‌هایی از این دست شود. به این ترتیب بازیکنانی که شما نگه داشتید یا خریدید، امتیاز جمع می‌کنند، اما شکایت برانکو همین امتیازات را از بین می‌برد. در نتیجه امیدواریم رسول‌پناه که به شکل عجیبی قرعه مدیریت در پرسپولیس به نامش افتاده، نیت نکرده باشد که ارثیه بدهی به برانکو را برای نفر بعدی بگذارد. این بازی دارد به جاهای خطرناکی می‌رسد.