لندن؛ امیدوار به بهبود در آینده

همچون نیویورک، لندن هم پیش از معرفی سیستم دریافت عوارض ورود به مرکز شهر، چندین دهه روی آن کار کرد تا اینکه سرانجام در سال2003 برای محدوده 8مایل مربعی (حدود 13کیلومترمربعی) مرکز شهر،  عوارض ورود تعیین کرد. کن لوینگستون ـ شهردار وقت ـ به‌خاطر ایجاد دردسر برای هزاران شهروند، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت و حتی منتقدان تحت رهبری شورای شهر یک محله از او شکایت کردند و در اقدامی ناکام تلاش کردند سیستم او را غیرقانونی ‌و مضر برای کیفیت زندگی شهروندان معرفی کنند.

اما تعیین عوارض ورود به محدوده، موفقیت‌‌آمیز بود. در یک سال، مقامات شهری لندن گزارش دادند که تعداد ماشین‌هایی که به منطقه محدوده پرازدحام وارد می‌شود 18درصد کاهش داشته است. تأخیرهای ترافیکی هم 30درصد کاهش پیدا کرد. میانگین سرعت خودروها در محدوده، از 8/8مایل بر ساعت به 10مایل بر ساعت (16کیلومتر بر ساعت) افزایش یافت.
در نتیجه کاهش ترافیک و افزایش سرعت در محدوده، کیفیت هوا افزایش پیدا کرد و نیتروژن و ذرات معلق هوا در محدوده 12درصد کاهش پیدا کرد.

خودروهایی که وارد محدوده می‌شوند توسط دوربین‌هایی که از پلاک‌های آنها عکس می‌گیرند ثبت می‌شوند. نرخ ثابت ورود به محدوده، 16دلار در طول روزهای کاری هفته (بین ساعت 7صبح تا 6بعدازظهر) محاسبه می‌شود. این رقم 7دلار نسبت به شروع طرح افزایش یافته است. مردمی که در محدوده زندگی می‌کنند و همین‌طور خودروهایی که خروجی آلاینده کمتری دارند، تخفیف می‌گیرند. تاکسی‌ها، ماشین‌های اوبر و دیگر خودروهای مسافرکش استثنا هستند.

لندن اخیرا به درخواست صادق‌خان ـ شهردار شهر ـ علاوه بر 16دلار روزانه، 14دلار در روز به‌عنوان «هزینه آلودگی مضاعف» برای خودروهایی که آلودگی بیشتری دارند در نظر گرفته است؛ در نتیجه، برخی خودروها تنها برای ورود به مرکز شهر، باید روزانه 30دلار بپردازند.

با وجود این هزینه‌ها، ازدحام به منطقه مرکزی شهر بازگشته است. اوبر و دیگر ماشین‌های کرایه‌ای از 50هزار دستگاه در سال2011 به 87هزار دستگاه افزایش یافته‌اند و با توسعه خرید آنلاین، تعداد ون‌های تحویل اجناس هم بیشتر شده است. هم‌اکنون دوچرخه‌‌سواران در محدوده مرکزی شهر، با موتورسواران بر سر پیداکردن فضای حرکت، در جنگ هستند.

کارولاین پیجن ـ نایب‌رئیس کمیته حمل‌ونقل لندن ـ (سازمانی انتخابی که بر کار شهرداری نظارت می‌کند)، می‌گوید که همه این عوامل باعث بروز یک «طوفان کامل» ازدحام شده‌اند؛ در نتیجه، سرعت ترافیک به 3/8مایل بر ساعت رسیده، یعنی حتی پایین‌تر از زمانی که هنوز عوارض ورود به محدوده مرکزی شهر تعیین نشده بود.
لوری لی‌بورن لانگ‌تون ـ محقق در سازمان تحقیقات سیاستگذاری‌های عمومی ـ می‌گوید: «به‌عنوان نخستین ضربه در راستای سیاستگذاری برای کاهش ترافیک، تعیین عوارض ورود به محدوده مرکزی، شروع فوق‌العاده‌ای بود».