یک برانکو و 6 مدیرعامل

بهروز رسایلی

این مهدی رسول‌پناه که هر روز مصاحبه می‌کند و از تسویه‌حساب با برانکو حرف می‌زند، ششمین مدیر ارشد پرسپولیس است که مربی کروات از زمان حضورش در این باشگاه دیده و با او سر و کار داشته. این یک حکایت شگفت‌انگیز است که احتمالا کمتر جایی از دنیا مشابهش را می‌شود دید. همه جای جهان موفقیت نتیجه ثبات است، اما در فوتبال بی‌قاعده ایران، بهترین تیم دهه 90 بیشترین تغییرات ممکن را تجربه کرده است. برانکو طی دوران حضورش روی نیمکت پرسپولیس، با 4 مدیرعامل کار کرد و پس از جدایی نیز فعلا با 2 مدیر دیگر بر سر وصول مطالباتش کلنجار داشته است.

 برانکو و نژادفلاح؛ آغاز داستان
هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد محمدحسین نژادفلاح به‌عنوان یک اسم تکراری در همه هیأت‌مدیره‌های فرمایشی و ناکارآمد دهه 80 و 90، ناگهان یکی از بزرگ‌ترین و بهترین تصمیمات تاریخ باشگاه را بگیرد. این اتفاق اما رخ داد و نژادفلاح- آنگونه که می‌گویند به دستور امیررضا خادم، معاون وقت وزارت ورزش و جوانان- برانکو را به ایران آورد. اواخر لیگ چهاردهم مسجل شده بود که حمید درخشان باید برود. باشگاه برای جانشینی او
 2 گزینه داشت؛ افشین قطبی و برانکو ایوانکوویچ. این از آن دوراهی‌هایی بود که اگر اشتباه می‌رفتی، نتیجه زمین تا آسمان فرق می‌کرد. نژادفلاح اما به کمک مشاوره‌هایی که گرفت سمت برانکو رفت و داستان پرسپولیس پرافتخار شروع شد.
 برانکو و طاهری؛ تسلیم محض پروفسور
از اشتباهات علی‌اکبر طاهری می‌شود یک طومار نوشت؛ درگیری الکی با عادل فردوسی‌پور، اطرافیان غیرموجه، گولچ و بازیکنان اوکراینی و شاه‌بیت همه اینها بازگرداندن مهدی طارمی و محرومیت بعدش. با وجود این طاهری خدمات قابل ملاحظه‌ای هم داشت که مهم‌ترین آنها راه‌اندازی سامانه‌های پیامکی، رفع نیاز مالی تیم و احیای سنت قراردادهای بلندمدت با بازیکنان بود. در مجموع، نزدیکان به باشگاه پرسپولیس روایت می‌کنند که برانکو از طاهری حساب می‌برد و در دوران او کاملا شمایل یک کارمند مطیع را داشت. به هر حال دوره اقتدار پرسپولیس از اینجا شروع شد؛ بعدتر هر چه کارنامه برانکو پربارتر شد، قواره مدیران پرسپولیس هم آب رفت. در نتیجه رابطه مدیر و کارمندی به‌تدریج از بین رفت و مربی کروات در بالادست نشست.
 برانکو و گرشاسبی؛ ادامه روزهای خوب
حمیدرضا گرشاسبی سومین مدیری بود که برانکو به چشم دید. در مجموع بین دو طرف مشکل خاصی وجود نداشت؛ مخصوصا که گرشاسبی ناچار شد به‌خاطر حفظ تیم پشت پنجره‌های بسته، سهم نامتعارف 30 درصدی از پاداش آسیایی را به برانکو و بازیکنان اختصاص بدهد. طبیعتا پروفسور از این حاتم‌بخشی خشنود بود!
 برانکو و عرب؛ زمان خداحافظی
ایرج عرب احتمالا فکرش را هم نمی‌کرد تأخیر در وصول مطالبات برانکو به جدایی او بینجامد. شاید نجابت ایوانکوویچ طی دوران حضورش در ایران باعث شده بود مدیران باشگاه اولتیماتوم‌ها و بندهای قرارداد او را خیلی جدی نگیرند، اما برانکو که گویا از مدت‌ها قبل تصمیمش را برای قطع همکاری با پرسپولیس گرفته بود، نهایتا از این فرصت سود برد و قراردادش را یکطرفه فسخ کرد. عرب به‌معنای واقعی کلمه یک مدیر «اشتباهی» برای پرسپولیس بود؛ کسی که حتی با حفظ شاکله اصلی تیم و جذب بهینه یک مربی در سطح گابریل کالدرون هم نتوانست نظر افکار عمومی را نسبت به‌خودش تعدیل کند.
 برانکو و انصاری‌فرد؛ فرصت‌سوزی تاریخی
محمدحسن انصاری‌فرد کاملا این فرصت را در اختیار داشت که با برانکو سازش کند. گارد پروفسور در آن زمان باز بود، چند نشست مشترک برگزار شد و انصاری‌فرد هم هر روز قول توافق قریب‌الوقوع را می‌داد، اما این فرصت تاریخی از بین رفت تا به نقطه‌ای برسیم که برانکو خشمگین هر 8 ساعت یک‌بار مصاحبه می‌کند و می‌گوید: «یک دلار هم تخفیف نمی‌دهم.»
 برانکو و رسول‌پناه؛ این آخری است؟
دوره اجرای حکم برانکو به مهدی رسول‌پناه خورده و سرپرست موقت باشگاه در حال واریز قطره‌چکانی پول به‌حساب مربی کروات است. کسی نمی‌داند که آیا این قصه همین جا به پایان می‌رسد یا کار به محرومیت و کسر امتیاز خواهد کشید. همینطور کسی نمی‌داند آیا این آخرین مدیر پرسپولیس است که کار پروفسور به حضورش گره خورده یا به‌زودی مدیری دیگر در خیابان شیخ‌بهایی مشغول به‌کار خواهد شد و بلافاصله شعار خواهد داد که: «به‌زودی طلب برانکو را می‌دهیم!»