یکی با رأی اقلیت رئیس‌جمهور می‌شود

مصطفی معین، وزیر علوم دولت اصلاحات در پیش‌بینی خود از انتخابات ریاست‌جمهوری1400 گفته «در جامعه‌ای که مانند موج در حال نوسان و تغییر است و قابل پیش‌بینی نیست، امکان بروز هر اتفاق یا پدیده‌ای را نمی‌توان رد کرد. اما اعتقاد من بر این است که حضور شکوهمند و آگاهانه مردم و ایجاد سونامی آرای واقعی تنها در یک انتخابات آزاد، عادلانه، سالم و رقابتی امکانپذیر است.» او در بخش‌های مهمی از این گفت‌وگو درباره تأثیرات کرونا در سیاست داخلی کشور هم با خبرآنلاین گفت و گو داشته است.
  در همین زمان اندک از شروع کرونا که در آن قرار داریم؛ مصیبت و مرگ‌ومیر فاجعه‌آمیز کرونا، سرپوش و تسکینی بر التهاب‌ها و تنش‌های اجتماعی ناشی از فقر و فلاکت معیشتی در اثر ضعف مدیریت‌ها، تحریم اقتصادی آمریکا و بازتاب نگران‌کننده اخبار اختلاس و فساد مسئولان و بخش‌های مختلف حکومت بوده است. هرچند این موضوع مانند آتشی زیر خاکستر است که هر لحظه می‌تواند دوباره زبانه کشیده و شعله‌ور شود.
  پیش‌بینی می‌شود که انتخابات ریاست‌جمهوری در سال آینده هم مانند انتخابات مجلس یازدهم در فضای سرد و بی‌نشاط و بدون رقابت واقعی برگزار شود. طبیعی است که با تضعیف نهاد انتخابات به‌دلیل رویکرد استصوابی شورای نگهبان و عملکرد ضعیف نمایندگان مردم و دولت و فراگیری فساد مالی و اداری، پایگاه اجتماعی قوا و نهادهای منتخب نظام هم بیش از پیش سست و متزلزل شده و مشروعیت و کارایی خود را از دست بدهند.
  هم انگیزه جدی برای مشارکت فعال در انتخابات در فضای کنونی جامعه احساس نمی‌شود و هم تفاوت و تمایز زیادی بین نامزدان انتخاباتی قائل نخواهند بود و یکی از افراد که از فیلتر «استصواب» گذشته با رأی اقلیت رئیس‌جمهور خواهد شد.
  تا زمانی که صداقت، وفای به عهد و کارآمدی احزاب، جریان‌ها و یا فعالان سیاسی برای مردم احراز نشود، آنها منزلت و تأثیرگذاری اجتماعی لازم را نخواهند داشت. در عصر اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، سوابق مثبت یا منفی مدیریت‌ها، پاکدستی یا فساد مالی و یا اداری و آلودگی به مفاسدی از قبیل رشوه، رانتخواری، آقازادگی و... قابل جست‌وجو و استناد است.
  با وجود این شرایط پر مشقت اقتصادی و آلودگی‌های مالی، هنوز هم ادعای مبارزه با فساد، جوان‌گرایی، ایجاد اشتغال و... با روش عوام‌گرایی و عوام‌فریبی و پوپولیسم حرف اول را در تبلیغات انتخاباتی خواهد زد. در چنین فضایی شعارها «اصلاح‌طلبانه و ظاهرفریب» ولی عملکردها «غیرعادلانه»، «غیر اخلاقی»، «افراطی و خشن» و «عوامانه» خواهد بود.
  تا زمانی که احزاب و فعالان سیاسی به نقد و ارزیابی عملکردهای خود ننشینند و با رویکردی علمی و صادقانه نقاط ضعف و قوت آنها را مشخص نکنند و برنامه کاری خود را برای آینده ارائه ندهند، اعتماد و سرمایه اجتماعی از دست رفته بر نخواهد گشت.