به نام کادر درمان، به کام تهیه‌کننده
«شنای پروانه» اکرانش را به تعویق انداخت
ندا زندی_روزنامه نگار
دیروز رسول صدرعاملی، تهیه‌کننده «شنای پروانه» اعلام کرده طبق مذاکراتی که با محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، معاون شورای ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی و اعضای شورای نمایش داشته، اکران شنای پروانه از چهارشنبه ۲۵تیرماه به احترام کادر درمانی بیمارستان‌های درگیر با کرونا متوقف می‌شود. صدرعاملی در توضیح این تصمیم گفته منتظر می‌مانیم تا وقتی این ویروس کنترل شد و امنیت خاطر برای تماشاگران به‌وجود آمد، شرایط اکران مجدد فیلم را در سراسر کشور فراهم کنیم. او اظهار امیدواری کرده که فرصت ادامه اکران شنای پروانه بعد از دهه اول محرم فراهم شود. با توجه به شکست غیرمنتظره شنای پروانه در اکران، به‌نظر می‌رسد که این تصمیم بیش از اینکه در احترام به کادر درمانی بیمارستان‌های درگیر با کرونا باشد، مثل وقت استراحتی برای شناگری است که هرچه در آب دست‌وپا زده، به‌جای اینکه پیش برود، فقط فرو رفته و حالا به هر چیزی چنگ می‌زند تا غرق نشود. واقعیت این است که صدرعاملی و محمد کارت، کارگردان شنای پروانه، باید بپذیرند که این فیلم یکی از بی‌شمار قربانیان کروناست و دیگر حتی با دستگاه ونتیلاتور (دستگاه تنفس مصنوعی) هم امیدی به برگشت آن به زندگی/اکران وجود ندارد. بیمار/فیلم از دست رفته و مثل بسیاری از فیلم‌هایی که به‌رغم برخورداری از همه عوامل فروش، ناغافل در گیشه شکست خورده‌اند، کار آن را باید تمام‌شده دانست. دیگر وقت آن رسیده که بیمار را از دستگاه جدا کنند؛ هرچند این کار برای بستگان/سازندگانش دردناک باشد.
صدرعاملی گفته که شورای صنفی نمایش با این تصمیم موافق است، اما مرتضی شایسته، دبیر شورای صنفی نمایش، به ایسنا گفته که برای این اتفاق با شورای صنفی نمایش هماهنگی نشده و در شورا به آقای صدرعاملی توصیه شده که اکران فیلمش را ادامه دهد، چون نمی‌شود هر کس که شرایط اکران فیلمش مناسب نبود، تصمیم بگیرد فیلمش را از پرده پایین بکشد. با این حساب، با قاطعیت صدرعاملی نمی‌توان گفت که همه اعضای شورای صنفی نمایش با اقدام او موافق هستند. پذیرش این واقعیت که شنای پروانه نتوانست در مسیر فیلم‌هایی مثل «ابد و یک روز» و «متری شیش‌ونیم» حرکت کند و همه امیدهایش ناامید شد، هر چقدر هم برای صدرعاملی و کارگردان جوان فیلم سخت باشد، اما در هیاهوی ناشی از کرونا بهتر است به بدعتی دامن نزنند که می‌تواند تبعات بدتری برای سینما داشته باشد.
