پاداش پایان خدمت جانبازان چه شد؟

در حالی‌که همه مستخدمین کشوری، لشکری و شاغلین سایر سازمان‌ها و نهادها پاداش پایان خدمت خود را پس از پایان سنوات خدمتی دریافت کرده‌اند، جانبازان بسیجی و وظیفه مشمول قانون حالت اشتغال که حقوق خود را از بنیاد دریافت می‌کنند، همچنان از دریافت پاداش پایان خدمت محرومند. تبصره ۳ ماده ۴۰ قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران بیان می‌دارد:« مشمولان قانون حالت اشتغال هنگام نیل به بازنشستگی از کلیه امتیازات منظور شده برای شاغلان همتراز مانند پاداش پایان خدمت و غیره برخوردار می‌گردند. دستگاه مجری حکم حقوق بازنشستگی مکلف به تامین و پرداخت حقوق و امتیازات مذکور خواهد بود.»
بیش از ۹۰هزار جانباز و آزاده مشمول قانون حالت اشتغال به بهانه ابهام در تعیین سنوات خدمتی نتوانسته‌اند از پاداش پایان خدمت برخوردار شوند و دستگاه متولی آنان در تعیین زمان بازنشستگی آنان اقدام مثبتی نداشته است. این شیوه که برای ارائه هر خدمت به ایثارگران ابهامات فراوانی را ایجاد می‌کند تبدیل به یک رویه عادی شده است. قانون حالت اشتغال که در تاریخ ۳۰ شهریور ۷۲ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده قانون واحدی است که مشمولین آن شهدا، جانبازان و آزادگان از‌کار‌افتاده کلی هستند. این قانون به آنان اختصاص داشته و برای هیچ گروه دیگری در نظر گرفته نشده است. وقتی قانون واحد با شرایط یکسان و همانند برای گروهی وضع می‌شود تمام اقداماتی که برای آنان انجام می‌پذیرد باید یکسان و واحد باشد و انجام هرگونه مغایرت در اقدامات دستگاه به نوعی اعمال سلیقه بوده و خارج از ضوابط قانونی تلقی خواهد شد. هرچند پرداخت پاداش پایان خدمت شهدای بسیجی و وظیفه به بازماندگان آنان با تأخیر بسیار مواجه شد به‌طوری که ارزش ریالی این پاداش‌ها با پرداخت پس از سال‌ها بسیار ناچیز شده بود و پرداخت طلب مرخصی استحقاقی و عملیاتی استفاده نشده شهدا همچنان با مشکل پرداخت روبه‌رو است، ولی پرداخت آن به بسیاری از خانواده‌های معظم شهدا آغازی برای پرداخت پاداش پایان خدمت آنان بود؛ لکن جانبازان هنوز نتوانسته‌اند این پاداش را دریافت کنند. این در حالی است که اگر فرض را بگیریم که شهدا و جانبازان به‌عنوان هم‌رزمانی که در کنار هم از کشور دفاع کرده‌اند و گروهی از آنان به شهادت رسیده و گروهی دیگر از‌کار‌افتاده کلی شده‌اند، وقتی تاریخ شهادت شهدا به‌عنوان تاریخ آغاز سنوات برای دریافت پاداش پایان خدمت خانواده‌شان درنظر گرفته شده است که قطعاً این نظریه کاملا صحیح به‌نظر می‌رسد، باید تاریخ مجروحیت جانبازان که منجر به از‌کار‌افتادگی کلی آنها شده است ملاک تعیین آغاز سنوات خدمتی آنان قرار گیرد.
 با احتساب این شیوه واحد در اجرای قانون پرداخت پاداش پایان خدمت مشمولین قانون حالت اشتغال که یک مبنای صحیح و منطبق بر قوانین و مقررات جاری است اکثر جانبازان و آزادگان ازکارافتاده کلی باید پاداش پایان خدمت خود را تا‌کنون دریافت کرده باشند. متولیان امر در نیروهای مسلح، بنیاد و دولت پاسخ دهند که تاکنون با چه توجیهی مانع پرداخت پاداش پایان خدمت جانبازان و آزادگان از‌کار‌افتاده کلی شده‌اند؟ این دوگانگی در تعیین تاریخ سنوات خدمتی شهدا و جانبازان و آزادگان ازکار‌افتاده کلی که قانون و منشا واحدی برای محاسبه دارند چگونه توجیه‌پذیر است ؟ سال‌های زیادی از استحقاق دریافت پاداش پایان خدمت جانبازان و آزادگان می‌گذرد و کمترین توجهی از سوی نهادهای متولی به این موضوع نشده است. از تاریخ آتش‌بس بیش از ۳۰سال گذشته و از تاریخ مجروحیت اغلب جانبازان و آزادگان دفاع‌مقدس بیش از ۴۰سال سپری شده است، لکن آنان همچنان در انتظار دریافت پاداش پایان خدمت خود هستند. تعداد زیادی از جانبازان و آزادگان حالت اشتغال طی سال‌های اخیر به‌دلیل شدت ضایعات شهید شده  یا فوت کرده و به دیار باقی شتافته‌اند، اما نتوانسته‌اند پاداش پایان خدمت خود را دریافت کنند. در شرایطی که میانگین سنی جانبازان و آزادگان حدود ۶۰سال است، اغلب آنان به‌دلیل آنکه از سن ازدواج فرزندانشان گذشته و یا فرزندانشان جویای کار هستند امید دارند با دریافت پاداش پایان خدمت خود که دیگر ارزش ریالی آن مانند گذشته نیست بخشی از مشکلات خانوادگی خود را حل کنند. شایسته نیست به بهانه‌هایی که غالبا بوی اهمال و بی‌تفاوتی از آن به مشام می‌رسد این قهرمانان دوران دفاع‌مقدس و حافظان منافع ملی را به‌دلیل کوتاهی متولیان همچنان در انتظار بگذاریم.