بدهکار یا بستانکار؟

سعید مروتی
منتقد سینما و روزنامه‌نگار
مجلس یازدهم در اقدامی کم‌سابقه (اگر نخواهیم بگوییم بی‌سابقه) رئیس سازمان تبلیغات اسلامی را به پارلمان دعوت کرد تا برای نمایندگان سخنرانی کند. میان صحبت‌های حجت‌الاسلام قمی، آنچه بیشتر بازتاب یافت، انتقاد از فضای مجازی و مشخصا اینستاگرام بود. اینکه فضای حاکم بر فضای مجازی در مواردی غیر‌قابل دفاع است،‌ تردیدی وجود ندارد.  اما انتقاد از اینکه پهنه باند اینترنت دو‌و‌نیم برابر شده هم غیر‌قابل توجیه به‌نظر می‌رسد. الان اگر اینستاگرام (که قطعا بخشی از محتوایش غیر‌اخلاقی و مغایر با شئونات ملی و مذهبی است) فیلتر شود، جوانان ما کمتر به انحراف می‌افتند؟ با فیلتر‌شدن تلگرام چه دستاوردی حاصل شد که حالا نسخه مشابهی برای اینستاگرام می‌پیچیم؟ 
در عصر کرونا، محدود‌کردن فضای مجازی چقدر عقلانی است؟ اگر بستن و محدود‌کردن قرار بود نتیجه دهد که تا الان داده بود و به قول حجت‌الاسلام قمی ترانه فلان خواننده در فضای مجازی ۱۹۸‌میلیون‌بار دیده و شنیده نمی‌شد. می‌شود این پرسش را مطرح کرد که مشخصا چه نهادهایی به مأموریتشان درست عمل نکرده‌اند که وضع اینگونه شده است؟ 
نکته‌ای که رئیس مجلس هم با وجود اشتراک جناحی با جناب قمی به آن اشاره کرد و گفت: «‌همه باید‌هایی که شما به آن اشاره کردید، مسئولش خودتان هستید.»
اما از همه مهم‌تر و عجیب‌تر انتقاد حجت‌الاسلام قمی از بودجه سازمان تبلیغات اسلامی بود. ظاهرا دوستان فراموش کرده‌اند که کشور در چه شرایطی به سر می‌برد. درآمد‌هایمان از فروش نفت به‌دلیل تحریم‌ها چقدر کاهش یافته. اوضاع معیشت مردم (که قرار بود ولی‌نعمت مسئولان باشند) چگونه است و ترکیب تورم و رکود و بیکاری با کرونا چه معجون خطرناکی ساخته.
طبیعی است که هر دولتی با هر گرایش و سلیقه‌ای در اوضاع بحرانی برای تخصیص بودجه اولویت‌بندی را به‌صورت جدی‌تری اعمال کند. و البته در این زمینه نقد‌های جدی به دولت روحانی وارد است ولی مصداقش هرچه باشد، قطعا کمبود بودجه سازمان تبلیغات نیست.