جهان‌نما
اگر مینیاپلیس در یک کشور دیگر بود، رسانههای غربی چه می‌نوشتند؟
کارن عطیه ـ دبیر بخش دیدگاه‌های بین‌المللی واشنگتن‌پست
اگر مینیاپلیس در یک کشور خارجی بود، رسانههای غربی اینطور رویدادهای آن را پوشش می‌دادند (تمامی نقل‌‌قول‌ها تخیلی هستند):
در سال‌های اخیر، جامعه جهانی درباره وضعیت سیاسی و حقوق بشر در آمریکا در رژیم دونالد ترامپ هشدار داده است. حالا، درحالی‌که 100هزار نفر به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا جان خود را از دست داده‌اند، مستعمره سابق بریتانیا درگیر خشونت در حال افزایش قومی شده است.
چند ویدئو از اعدام فراقانونی اقلیت‌های قومی سیاهپوست توسط نیروهای امنیتی دولتی، کشور را تکان داده است. خیزش‌ها، بعد از انتشار گسترده ویدئوی کشته شدن یک مرد سیاهپوست با نام جورج فلوید در حمله یک مأمور امنیتی، در شهر شمالی مینیاپلیس آغاز شد. ترامپ در توییتر معترضان را «اوباش» خواند و تهدید کرد که برای سرکوب آنها، نیروی نظامی اعزام خواهد کرد.
جی‌اسکات فیتز، اهل مینه‌سوتا و عضو اکثریت سفیدپوست درباره حوادث گفته است: «ما درک می‌کنیم که سیاهپوستان به‌خاطر دهه‌ها آزار و مجازات آزرده باشند. اما آیا نمی‌توانند به‌دنبال روش‌های صلح‌آمیز‌تری برای اعتراض باشند؟ کاری مثل زانو زدن در سکوت.»
خشونت‌های قومی نسل‌هاست که آمریکا را گرفتار کرده و چند دهه پیش توجه جامعه جهانی را هم جلب کرد اما با توجه به رویدادهای اخیر و پوشش خبری آنها می‌توان گفت که پایان سرکوب، فعلا شدنی نیست. آندره‌آ دولیچ، خبرنگار خارجی که در کالج یک ترم انگلیسی خوانده درباره شرایط فعلی در آمریکا گفته است: «این درگیری‌ها از تنفری باستانی و غیرقابل‌توضیح سرچشمه می‌گیرد. در کشورهای بسیاری، ما ساختارهایی داریم که از زمان امپراتوری روم پابرجا هستند. آمریکایی‌ها اما در فرهنگ خود فکر می‌کنند که یک ساختمان 150ساله اثری باستانی است.»
بریتانیا معمولا به امور مستعمره سابق خود علاقه نشان می‌دهد اما خودش هم گرفتار همه‌گیری ویروس کروناست. اندرو دارسی مرتینگتون، یک کارشناس آمریکایی ساکن لندن درباره شرایط گفته است: «بریتانیایی‌ها اوج‌گیری بیماری، بیکاری سرسام‌آور و خشونت‌ها را در آمریکا می‌بینند و احساس می‌کنند که این کشور هرگز برای اینکه به‌درستی خودش را اداره کند و گرفتار سیاست‌های قبیله‌ای نشود، آماده نبوده است.»
ترامپ، بازرگان و مجری و برگزارکننده سابق مسابقات زیبایی در آمریکا، روزی آفریقا را «کشورهای کثیف» خوانده بود، اما او این روزها از دیکتاتورهای آفریقایی که توصیه‌های گیج‌کننده بهداشتی ارائه می‌دهند پیروی می‌کند. ترامپ پیش‌تر گفته است که تزریق مایع ضدعفونی‌کننده و استفاده از کرم ضدآفتاب می‌تواند ویروس کرونا را از بین ببرد.
در همین حال، آمریکایی‌ها که تمایل به فرار از کشور خود برای عبور از مرز دارند، با چالش‌هایی مواجه هستند و سوءمدیریت بحران کرونا و تنش‌های قومی، آنها را به مهمانانی که مورد استقبال قرار نمی‌گیرند تبدیل کرده است.
برخی کشورها درنظر دارند پناهندگی ویژه به آمریکایی‌های سیاهپوست بدهند. مصطفی اوکانگو، انسان‌شناس ساکن نایروبی گفته است: «اعضای اکثریت سفیدپوست آمریکا در حال تشکیل گروه‌های شبه‌نظامی بوده و خواستار آزادی کامل برای بازگشت به‌کار برای طبقه ثروتمند هستند. افراد ثروتمند جامعه، با وجود خطرهای زیادی که کارگران با آن مواجه هستند، از آنها با عنوان موجودی سرمایه انسانی یاد کرده و از آنها استفاده می‌کنند. وضعیت فعلی، بازگشت به دورانی است که برده‌داری اساس اقتصاد آمریکا بود، و با برده‌ها مثل موجودی غیرانسانی رفتار می‌شد.»
آفریقا می‌تواند یک مقصد ایده‌آل برای پناهجویان آمریکایی باشد؛ چون تعدادی از کشورهای آفریقایی توانسته‌اند با اقدامات پیشگیرانه جدی و نوآوری در استفاده از کیت‌های تست کرونا، شیوع ویروس را مهار کنند. برای نمونه، سنگال که 16میلیون جمعیت دارد، تنها 41مورد مرگ به‌خاطر ابتلا به ویروس را ثبت کرده است. اوکانگو گفته است: «این ثابت می‌کند که سیاهپوست بودن در این دنیا باعث کشته شدن کسی نمی‌شود، البته به جز آمریکا.»
اتحادیه آفریقا به درخواست ما برای اظهارنظر در این‌باره پاسخ نداده اما در بیانیه‌ای گفته است: «ما به راه‌حل‌های آمریکایی برای مشکلات آمریکایی اعتقاد داریم.»
سازمان‌های مردم‌نهاد، سلبریتی‌ها و فعالان حقوق بشر و حتی دانشجویان تلاش زیادی می‌کنند تا افکار عمومی جهان را نسبت به وضعیت اسفناک آمریکا آگاه کنند.
شارلوت جانسون، یک فعال دانشجویی 18ساله لیبریایی که از همه‌گیری ابولا نجات پیدا کرده، درباره شرایط در آمریکا گفته است: «اینکه آمریکایی‌ها دولتی دارند که نمی‌تواند برای مردمش تست کرونا تهیه کند و به آنها کمک‌هزینه ماهانه بدهد، ناراحت‌کننده است. 100هزار نفر مرده‌اند، شهرها در آتش می‌سوزند و کشور یک روز عزای عمومی نداشته است؟ جان انسان‌ها بی‌ارزش است، مخصوصا سیاهپوست‌ها. مثل این است که آنها در یک کشور در حال سقوط زندگی می‌کنند.»
