• دو شنبه 8 بهمن 1403
  • الإثْنَيْن 27 رجب 1446
  • 2025 Jan 27
یکشنبه 11 خرداد 1399
کد مطلب : 101693
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/n5zkY
+
-

برای سوختن جنگل‌ها «هل من ناصر» بخوانید

 وحید نوروزی - دکترای مدیریت محیط‌زیست

آتش وحشی، قلب هزاران هکتار از جنگل‌های زاگرس را در 5 استان کشور نشانه گرفت و عمق آتش در کنار بی‌مسئولیتی و کمبود امکانات، هر روز بیشتر ‌شد. برخی مناطق آنقدر صعب‌العبور هستند که به وسیله بالگرد، امکان رفتن به آنجا نیست. به‌زودی با افزایش دمای منطقه شرایط بدتر هم خواهد شد. خوب یادم هست سال۸۹ زمانی که می‌خواستند طنز آبپاشی هوای آلوده شهر تهران را اجرایی کنند به کسری از ثانیه ده‌ها بالگرد آبپاش در پایتخت حاضر شدند تا یک ایده عجیب را اجرایی کنند. حتی رئیس سازمان آتش‌نشانی تهران را در جلسه سازمان محیط‌زیست کشور دیدم که از او برای اجرای این کار عجیب دعوت شده بود! و البته من از او خواستم تا جلسه شروع نشده آنجا را ترک کند که شریک سوژه طنز نشود. حال چگونه است که زاگرس در حال جان کندن است و مسئولان دولتی، اطفای حریق در زاگرس را جدی نگرفتند؟ طبق یک تفاهمنامه با کلی ژست تبلیغاتی، از سال 95 قرار بود مبلغ 100 میلیارد تومان به سازمان جنگل‌ها و مراتع جهت تامین تجهیزات تعلق گیرد. حالا کار به کجا رسیده که رئیس یگان حفاظت این سازمان اینگونه فقط برای 30‌میلیارد تومان اعتبار ضجه می‌زند؟ 
آقای نوبخت،   در همان مراسم امضای تفاهمنامه گفت دولت تدبیر و امید مباهات می‌کند هزینه‌هایی را انجام داده که ما آنها را سرمایه‌گذاری می‌دانیم. کدام هزینه؟ کدام سرمایه‌گذاری؟ جایی خواندم معاون فرماندار کهگیلویه التماس رساندن آب به نیروها را دارد و ارسال بنزین برای دستگاه‌های دمنده را نیاز اول اعلام کرده است. گریه‌آور نیست؟ ۱۳۵ میلیون هکتار اراضی ملی داریم که لنگ 30‌میلیارد تومان پول برای خرید تجهیزات یگان رسمی حفاظت است. چندین دستور معاون اول رئیس‌جمهور داده که برای سازمان برنامه و بودجه اهمیت نداشت. تراژدی بزرگی است. شاید اصلا عمق معنای منابع طبیعی و ثروت خدادادی را نمی‌دانند. به کجا می‌رویم؟ با التماس و نامه‌نگاری و چند روز معطلی، یک بالگرد به منطقه آتش‌سوزی می‌فرستند که یا نقص فنی دارد یا بنزین ندارد؛ آن هم بالگردی که فقط برای رساندن نیروهای محلی و سربازان شجاع به ارتفاعات برای مهار آتش آمده و بالگرد آتش‌نشان نیست. نیروهای محلی و بومی با امکانات ضعیف، جانشان را سپر آتش در زاگرس کرده‌اند و باید تا دیر نشده به یاری آنها شتافت. نمایندگان مجلس که یا فراکسیون زاگرس‌نشین‌ها را تشکیل داده‌اید یا به‌زودی تشکیل خواهید داد، بر سر دولت فریاد بزنید و حق مردم را بگیرید. من آذری‌زبانم اما ایرانی‌ام و زاگرس، جان شیرین وطن است. زاگرس‌نشین‌های پایتخت که حتی برای شورای شهر تهران لیست می‌دهند، کجایند؟ هرکس در حد توان کاری کند. عمق فاجعه بالاست و باید کمک کرد. «هل من ناصر»- هل من مغیث- هل من معین و... و این قصه پرغصه ادامه دارد.

این خبر را به اشتراک بگذارید