پیرپسر100میلیاردی

ناصر احدی-روزنامه‌نگار 

 «پیرپسر» این روزها روی دور فروش است، اما 21خرداد که اکران شد( با اینکه می‌شد حدس زد حاشیه‌هایی که در مسیر اکران فیلم وجود داشته به سودش تمام شود ) پیش‌بینی فروش بالای 100میلیارد تومان برای آن کمی خوش‌خیالی به‌نظر می‌رسید. فروش بیش از 100میلیارد تومان در سینمای ایران در ید قدرت کمدی‌هاست؛ فیلم‌های غیرکمدی معمولا چنین سودایی در سر نمی‌پرورانند. 
می‌دانند که نه مناسبات اکران به‌نحوی است که زمینه را برای صعود آنها در جدول فروش مهیا کند و نه سینماروها آنچنان تمایلی به فیلم‌های غیرکمدی نشان می‌دهند که سبب‌ساز پرفروش شدن آنها شوند.
در مورد «پیرپسر» جز این دو عامل، چند مسئله دیگر هم باعث شده بود که تردیدها درباره موفقیت گیشه‌ای‌اش قوت بگیرد؛ اول، زمان 3ساعت و 10دقیقه‌ای آن، که از یک طرف سینماداران از آن رضایت نداشتند و از طرف دیگر تصور می‌شد که خارج از صبر و حوصله تماشاگر ایرانی خو کرده به کمدی است و دوم، وقوع جنگ 12روزه تنها 2روز بعد از شروع اکران فیلم و تعطیلی چندروزه سینماها خیلی‌ها را متقاعد کرد که کار فیلم را تمام‌شده بدانند و به شکست آن در گیشه رأی دهند، اما «پیرپسر» که مدت زیادی برای روی پرده آمدن صبوری کرده بود، به این راحتی‌ها نمی‌خواست تسلیم شود و رقابت در اکران را به کمدی‌ها ببازد. فروخت و مورد استقبال قرار گرفت تا چند رکورد را به نام خودش ثبت کند و چند واقعیت تثبیت‌شده درباره سینمای ایران را به چالش بکشد.‌‌

«پیرپسر» تنها درام اجتماعی باشگاه 100میلیاردی‌های سینمای ایران است. این باشگاه 11عضو دارد.

«پیرپسر» در رده نهم 10فیلم پرفروش سینمای ایران قرار دارد و تنها فیلم غیرکمدی این
 فهرست است.

 تا زمان نگارش این گزارش، «پیرپسر» حدودا یک‌میلیون و 400هزار تماشاگر داشته است.

در اثنای نوشتن این گزارش، «پیرپسر» کمدی «صددام» را جاگذاشت و با 126میلیاردتومان فروش دومین فیلم پرفروش سال شد.

پخش‌کننده «پیرپسر» دفتر عامریان‌فیلم است که تهیه‌کننده کمدی‌های تجاری پرفروش سال‌های اخیر است. گویا شروطی که این دفتر برای سینماداران گذاشته که درصورت اکران این فیلم از مواهب فروش محصولات کمدی عامریان برخوردار می‌شوند، باعث شده که «پیرپسر» اکران موفقی را تجربه کند.

فروش «پیرپسر» بار دیگر ثابت کرد که اغلب فعالان سینمای ایران (مدیران، تهیه‌کنندگان، پخش‌کنندگان، سینماداران، منتقدان و کارشناسان) توانایی پیش‌بینی موفقیت یا شکست یک فیلم را ندارند. از «قیصر» در سال 1348تا «سناتور» در سال 1362و«قرمز» در سال  1377پیش‌بینی می‌شد که جملگی در اکران شکست بخورند، اما فروش این فیلم‌ها حتی سازندگانشان را شگفت‌زده کرد.

فروش «پیرپسر» ثابت کرد اگر سینماداران عطش سیری‌ناپذیرشان به نمایش فیلم‌های کمدی را به سینما و تماشاگران تحمیل نکنند و اگر مدیران و سیاستگذاران سینما عزم و اراده‌ای جدی برای تنوع بخشیدن به اکران داشته باشند، سینماروها صرفا تماشاگر کمدی نیستند و به فیلم‌های اجتماعی هم علاقه‌مندند.

فارغ از کیفیت فیلم، حملاتی که عموما با ادبیاتی تندوتیز به فیلم شد، نتوانست خللی در فروش آن ایجاد کند و اتفاقا بعضی از این واکنش‌ها عامل کنجکاوی برای تماشای فیلم شد.

 نقش تبلیغات فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را نباید در موفقیت گیشه‌ای «پیرپسر» فراموش کرد. دیگر تبلیغات تلویزیونی یا بیلبوردهای شهری تنها شیوه تبلیغات نیستند.

حتما دلایل تمایل سینماروها به تماشای «پیرپسر» جدا از شرایط اجتماعی کشور نیست. این رابطه ارزش مطالعه و بررسی دارد.