مشکلات زندگی مجردی فقط به تنهایی و بی‌پولی و بی‌خانمانی و این‌طور چیزها ختم نمی‌شود. کارشناسان ثابت کرده‌اند که سلامت روانی و جسمی مجردها بیشتر از متأهل‌ها در خطر است.

مردهایی پیدا می‌شوند که از روز ازل مجردی‌شان قورمه‌سبزی پخته‌اند، آن هم چه قورمه‌سبزی‌ای...‌. چنین مردانی، چنان با عشق و وسواس، شکم می‌چسبانند به اجاق و قورمه‌سبزی هم می‌زنند که لوبیا و سبزی‌قورمه و گوشت و لیموعمانی در هم می‌آمیزند و عطرش میان راه‌پله‌های ساختمان، بالا و پایین می‌رود؛ انگاری مادری با عشق قورمه‌سبزی پخته باشد. میان مردها چنین نابغه‌هایی کم نیستند.

غذا را باید با اسمش چشید؛ یعنی قبل از اینکه غذایی پخته شود، اسمش باید با اشتهای آدم بازی کند. اصلا به‌نظرم اسم غذا، مقدم بر طعمش است؛ یا اگر نه؛ نباید شأنی کمتر از آن هم داشته باشد.غذای بامسما هر بنی بشری را با سفره آشتی می‌دهد، خوش طعمی و قیافه در اولویت‌‌های بعدی قرار می‌گیرند؛ برای همین فکر می‌کنم پدر و مادرهای ما همان اندازه که روی اسم بچه‌هایشان حساس بودند، در انتخاب اسم غذاهایشان هم وسواس عجیبی به خرج داده‌اند، مثلا همین «باقلا قاتق»؛ تلفظش طوری لب‌ها را غنچه می‌کند که انگار میل داری غذا را ببوسی، روی تخم‌ چشم‌هایت بگذاری و بعد با عطوفت تمام قاشق و بشقاب و دهان را به همزیستی مسالمت‌آمیز برسانی