سال 1339 با سرگرمی دولتیها و دربار به اصلاحات ارضی، شروع شد. کشمکشهای اصلاحات ارضی، باعث شده بودند قیچی سانسور کمکار بشود و فضا برای نویسندگان و روشنفکران کمی باز شود، بهخصوص برای نویسندههای جوان که تازه پا در این راه گذاشته بودند.
در سالهای بعد از افتتاح دانشگاه تهران، مهمترین چالش توسعه فضاهای آموزشی این دانشگاه، معماری آن بود. چه طرحی باید اجرایی میشد تا ساختمان جدید، اولا حرفی برای گفتن داشته باشد، ثانیا تکرار مکررات قبلی نباشد.
در قرن اخیر و پیش از تاسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، آموزشهای هنری براساس اصل استاد- شاگردی در مدارسی چون «دارالفنون»، «مجمعالصنایع ناصری» و «صنایع مستظرفه» انجام میشد.