آنها که بر بام‌ها ایستاده‌اند، مه را نمی‌بینند که سراسیمه از بلندای کوه‌ها سرازیر شده است. آنها که در کوچه‌پس کوچه‌های تنگ، راه می‌روند، شمعدانی‌ها را بر رف پنجره‌ها نمی‌بینند. آنها که سنج‌ها را به هم می‌کوبند، آوای چشمه‌ها را که نه، تنها قصیده‌ ایستادن را می‌شنوند و تشنگی.