حتماً ناصرالدین‌شاه خبرندارد و حالا که سال‌ها هم از ترورش گذشته و اینجا که مخروبه است و صاحب هم ندارد و شاه مرده هم از سرنوشت کاخش بی‌اطلاع است؛ بیا بنویسم روی در و دیوارها «ساغر، سحر، محسن و سارا» کنار «یاشاسین آذربایجان» بالای در قوسی کوچک، یکی هم که قبل از ما «این نیز بگذرد» را کمی آنطرف‌تر نوشته است.

ولی تو را به جان خودت بگو ببینم آیا در پهنه گیتی هرگز پهلوانی دلاورتر از من دیده‌ای؟ آیا هرگز در تواریخ خوانده‌ای که کسی در حمله بی‌باک‌تر، در دفاع مصمم‌تر، در ضربت زدن ماهرتر و در واژگون کردن دشمن چابک‌‌دست‌تر از من بوده باشد؟

من این حرفارو چرا باید اینجا بگم یوسف... منی که می‌دونم اینجا نیستی... خودتو به من نشون بده، تو کجایی؟ تو شکم کوسه؟ من با این دل چه کنم؟ من با این حال چه کنم؟ من این غصه‌رو با کی تقسیم کنم؟