​​​​​​​   مرکز شهر پارکینگ خودروهاست. روزها آکنده از خودروهایی است که کارکنان شرکت‌ها و اداره‌های دولتی و خصوصی به همراه می‌آورند و گوشه‌ای رهایشان می‌کنند؛ گوشه‌ای که شاید درست دم‌در خانه شما باشد و رفت‌و‌آمد را برایتان سخت کند اما معلوم نیست صاحب خودرو کیست و اکنون در کدامیک از ساختمان‌های دور و نزدیک مشغول کار است.

توی مغازه بودم، مرد پشت میزش نشسته بود. من به ردیف رگال‌ها نگاه می‌کردم، به قفسه‌ها نگاه می‌کردم، به رنگ‌ها نگاه می‌کردم و مرد فروشنده نشسته بود.