ماجرای عکس پربازدید از ۹دی

محسن مهدیان؛  مدیرمسئول

یکم
عکسی از راهپیمایی ۹ دی سال‌هاست دست‌به‌دست می‌شود؛ جوانی با مچ‌بند رنگی و پلاکاردی که با لحنی طنزآمیز نوشته بود: «من … خوردم که به موسوی رأی دادم». از این دست تصاویر کم نبود؛ از کسانی که هوادار موسوی یا کروبی بودند و با این حال در ۹‌دی به میدان آمدند. این عکس به‌خاطر طنزش بیشتر دیده شد، اما اهمیتش جای دیگری بود؛ لحظه‌ای که انسان می‌ایستد، مکث می‌کند و جبهه را دوباره تشخیص می‌دهد.
دوم‌
۹ دی پایان فتنه بود، اما فتنه چه بود؟ فتنه نه ادعای تقلب بود، نه صرف راهپیمایی اعتراضی، نه قانون‌شکنی و نه شکستن شیشه و آتش‌زدن سطل زباله؛ فتنه چیز عمیق‌تری بود. برای فهم آن، باید به همان پرسش رهبر انقلاب برگشت: «عمار کجاست؟»
سوم
چرا عمار؟ چرا یاسر یا ابوذر یا مقداد نه؟ برخی همان زمان فکر می‌کردند عمار کسی است که خوب داد می‌زند، محکم شعار می‌دهد و زیاد مرگ بر فلانی می‌گوید. نه. عمار را باید در میدان جنگ صفین دید؛ جایی که با حضورش، ماهیت جنگ روشن شد. وقتی یکی از سران جبهه دشمن قسم خورد که برای رضای خدا و دفاع از خون مظلوم آمده، عمار فریاد زد: دروغ می‌گویی. نقش عمار، روشنگری بود، نه هیجان‌آفرینی؛ روشن‌کردن میدان، نه شلوغ‌کردن آن.
چهارم
فتنه یعنی به‌هم‌آمیختن حق و باطل. ممکن است کسی معترض باشد و فتنه‌گر نباشد اما فتنه آنجاست که مرزها گم می‌شود و جبهه خودی با دشمن اشتباه گرفته می‌شود. ثمره این گمگشتگی چیست؟ تغییر محاسبات دشمن. به همین دلیل، بلافاصله پس از حوادث۸۸، دشمنی‌ها عیان شد: 4قطعنامه تحریمی در مدت کوتاه، سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ و در نتیجه سقوط صادرات نفت ایران از ۲.۷میلیون بشکه به زیر یک میلیون. حالا دوباره به همان عکس اول برگردید.
پنجم
در ۹ دی چه شد؟ فتنه شکست. همه آمدند؛ حتی طرفداران موسوی و کروبی. وقتی پای جسارت به ساحت اهل‌بیت به میان آمد، مردم یکپارچه ایستادند. غبار کنار رفت و حق و باطل دوباره از هم جدا شد.
و اما…
ششم
جنگ 12‌روزه، فتنه‌شکن تمام‌عیار بود. انسجام آن روزها تازه نبود؛ فقط دوباره آشکار شد. دشمن با تمام چهره شیطانی‌اش آمد و پرده‌ها کنار رفت. همان دشمنی که در غزه حدود ۷۰ هزار انسان بی‌گناه و عمدتا زن و کودک را کشت، در ایران نیز بیش از هزار شهید گرفت؛ ۷۰۰ غیرمسلح، حدود ۲۰ درصد زن و کودک و ۱۸نفر از کادر درمان. غبار نشست و ملت خودش را دوباره دید.
هفتم
امروز کم‌کاری هست و اعتراض هم طبیعی است، اما فتنه خطرناک است. فتنه همان چیزی است که رسانه‌های فارسی‌زبان صهیون را هم میدان‌دار اعتراض می‌کند و پهلوی بی‌آبرو و رسوا را مدعی ناموس و وطن. کسی که دیروز برای موشک‌های صهیون گرا می‌داد، امروز ژست دلسوزی می‌گیرد. فتنه را باید شناخت و مراقبت کرد. راهش روشن است؛ الگوی ۹ دی؛ هرکس، هرجا که هست، با هر گرایشی و هر اعتراضی، دشمن اصلی را ببیند و گم نکند و مقابلش آرایش بگیرد.