یک دهه تلاش برای رتبه‌بندی معلمان
رامین کریمی‌نیا _ معلم و رئیس اجرایی سازمان معلمان ایران
یکی از دغدغه‌های جدی معلمان در طول سالیان طولانی، همسان‌سازی حقوق آنها با سایر مشاغل بوده است؛ مسئله‌ای که دولت‌ها در مقاطع مختلف تلاش کرده‌اند آن را نادیده بگیرند و با خرید زمان آن را به دولت دیگری محول کنند اما در تمام این سال‌ها معلمان تلاش کرده‌اند که این خواسته‌های منطقی را محقق کنند.
یکی از این موارد طرح رتبه‌بندی معلمان است که از سال۹۲ مطرح شد، ولی در مجلس تصویب نشد. برای ورود به این بحث باید نگاهی گذرا به ماده۶۴ قانون فصل دهم مدیریت خدمات کشوری داشته باشیم. این قانون در سال۹۳ تصویب شد که طبق آن باید ۵۰درصد به حقوق کارکنان دولت (مشاغل خاص و تخصصی) در برخی آیتم‌ها افزوده شود (حق شغل، حق شاغل، حق مدیریت یا معاونت و فوق‌العاده شغل و...) این قانون به‌دلیل اینکه سازمان امور استخدامی شغل معلمی را جزو مشاغل خاص تشخیص نداد در نهایت برای معلمان اجرا نشد. در ماه مهر سال۹۴ (وزارت دکتر فانی) نخستین مرحله رتبه‌بندی با اجرای یک آیتم یعنی حق شغل برای معلمان اجرا شد، در سال ۹۷هم با تغییراتی ادامه یافت و در مهر۹۸، 3 آیتم حقوق ثابت (حق شغل و شاغل و مدیریت یا معاونت و...) به آن افزوده شد. در پایان بهمن ۹۸ مقرر شد مصوبه دولت درخصوص افزایش ۵۰درصد برای همه کارکنان بدون پیش‌شرط ولی برای معلمان با پیش‌شرط ۱۵ تا ۵۰ درصد اعمال شود. با توجه به افزایش نیافتن مبلغ قابل‌توجهی برای رتبه‌های خبره و عالی و افزایش اندکی به سایر رتبه‌ها موجب اعتراض آنها شد. بنابراین پس از تشکیل ۵جلسه بین نمایندگان تشکل‌ها با سازمان برنامه و بودجه، سازمان امور استخدامی و آموزش و پرورش و با اصرار تشکل‌ها مبنی بر جدا بودن 2 قانون از هم مقرر شد به‌منظور ترمیم اشتباه انجام شده، حدود ۶هزار میلیارد از اختیارات سازمان برنامه و بودجه به این امر اختصاص یابد که پس از پایان جلسه پنجم توسط آقای دکتر نوبخت امضا و به آموزش و پرورش ابلاغ شد تا از اول فروردین۹۹ اجرا و حداکثر تا پایان هفته معلم احکام مربوطه صادر شود.
از سوی دیگر در همین جلسه مقرر شد پیش‌نویس لایحه رتبه‌بندی توسط کمیته‌ای متشکل از ۴ گروه فوق تهیه و مشکل رتبه‌بندی برای همیشه حل شود. ضمنا طبق مصاحبه معاون وقت وزیر آموزش و پرورش (منتشره در مورخه ۹اردیبهشت ۹۹) مقرر شد قانون فصل 10 نیز بدون پیش‌شرط برای همه معلمان اجرا شود. این مطالبه‌ای است که همچنان معلمان به امید اجرا شدن آن هستند؛ پس از سال‌های متوالی و نادیده گرفتن این مطالبه توسط دولت‌ها.