سهیلا ؛ فوتبالیستی که مثل هیچ‌کس نیست
از بیل‌زنی در سیل لرستان تا ضدعفونی کوچه پس‌کوچه‌های پل‌دختر برای مبارزه با کرونا
لیلی خرسند
سهیلا هنوز هم در شهر است، کنار مردم پل‌دختر. اگر روزهای اول سال بیل به‌دست شد تا گل‌ها را از زندگی مردم شهر بکند، حالا هر شب سوار تراکتور می‌شود و در و دیوار شهر را ضدعفونی می‌کند، مبادا نفری از شهرشان به ویروس کرونا مبتلا شود. شاید به‌خاطر همین فداکاری او و دوستانش است که کرونا در پل‌دختر کنترل شده. سهیلا لرستانی فوتبالیست است و امسال خودش را آماده کرده بود تا در مسابقات جهانی برزیل شرکت کند.
سال که با سیل شروع شد، تصور می‌شد تا آخر سال همه درگیر اتفاقات بعد از سیل باشند و دست به‌دست هم بدهند تا مشکلات مردم پل‌دختر و شهرهای دیگری که درگیر سیل شده بودند، رفع شود؛ اما اتفاقاتی افتاد که سیل فراموش شد. الان هم که همه درگیر کرونا هستند.
خدا را شکر الان شهر سروسامان گرفته. دو سه هفته پیش هم که آب رودخانه بالا آمد، مشکلی ایجاد نشد. رودخانه را عریض‌تر کرده بودند و چند سد مهندسی و محکم هم به‌تازگی ساختند؛ اینها کمک کرد تا آب به شهر آسیب نزند. شک نکنید اگر این کارها را نکرده بودند، آش همان بود و کاسه همان. در مسیر پل‌دختر و خرم‌آباد که سد خراب شده، خرابی داشتیم اما در خود شهر نه. مردم هم دست به دست داده‌اند تا شهر وضعیت خوبی پیدا کند. خیرین هم خیلی کمک کردند؛ هم از خود ایران و هم از کشورهای دیگر. اماکن عمومی مثل مدارس ساخته شده، به آنهایی هم که خانه‌هایشان از بین رفته بود، زمین داده‌اند و کم‌کم کار ساخت خانه‌هایشان را شروع می‌کنند.
مردم شهر شما با کرونا چه کار می‌کنند؟
ما خودمان هر شب از ساعت 9 تا دوازده یک، درگیر گندزدایی هستیم. با تراکتور و باک بزرگ و شلنگ، همانطور که زمین‌های کشاورزی را سمپاشی می‌کنند، کل شهر، مغازه‌ها، یخچال‌ها، دستگیره‌های یخچال و... را ضدعفونی می‌کنیم. همان تیمی که در سیل کمک کرد، الان هم در کرونا به مردم کمک می‌کند. درست است که من فوتبالیستم اما کوه هم می‌روم. با اکیپ کوهنوردی که آقای تورج حیدری، رئیس هیأت کوهنوردی، سرپرستش است، این کارها را انجام می‌دهیم. همه پای کار هستند. شاید باورتان نشود، اما بعضی از شب‌ها که به یکی زنگ نمی‌زنیم برای کمک بیاید، دلگیر می‌شود.
آمار مبتلایان را دارید؟
دو سه نفر مشکوک بودند و آزمایش دادند، فکر می‌کنم فقط یک نفر تستش مثبت بود. مردم ما خیلی رعایت می‌کنند. قبل از تماس شما در شهر چرخی زدم تا مناطقی را برای گندزدایی شب شناسایی کنم. شهر مثل ظهر عاشورا شده بود که همه به خانه‌هایشان می‌روند. به‌جز نانوایی و فروشگاه‌های مواد غذایی و بهداشتی همه‌جا بسته است. 95درصد کسانی هم که بیرون هستند ماسک و دستکش دارند. اگر هم کسی دستکش و ماسک اضافه داشته باشد به بقیه می‌دهد.
این همدلی مردم جالب است.
تجربه سیل فراموش نمی‌شود. آن موقع هم همه به هم کمک می‌کردند. اگر کسی یک بطری آب داشت به بغل‌دستی‌اش هم می‌داد. اینجا مواد ضدعفونی‌کننده عادلانه بین همه تقسیم می‌شود. شاید دلیل این همدلی این باشد که همه همدیگر را می‌شناسند. پنجاه شصت طایفه‌ایم اما مردم زنجیروار به هم وصل‌اند.
در این برنامه‌هایی که برای ضدعفونی کردن شهر دارید، نگران خودتان نیستید؟
پانچ می‌پوشیم و خودمان را کامل استتار می‌کنیم. موقع برگشت به خانه هم کاملا همه‌‌چیز را ضدعفونی می‌کنیم. شاید این کار را باید شبکه بهداشت شهر انجام بدهد ولی چون در شهرمان مبتلای زیادی نداریم ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم.
از فوتبال ساحلی چه خبر؟ سال پیش بهترین بازیکن شدید ولی امسال خبری از شما نبود.
امسال لیگ برگزار نشد. خانم سلطانی‌زاده مربی‌مان پاسپورتم را گرفت که به مسابقات جهانی برزیل برویم ولی گفتند شورای برون‌مرزی مخالفت کرده، من هم گه‌گداری تمرین می‌کنم.
چرا گه‌گداری؟
هنوز فرصت نکرده‌ام که یک‌ماه کامل تمرین کنم. اتفاقاتی پیش می‌آید که درگیر می‌شوم. همین 2هفته پیش که گفتند آب رودخانه بالا می‌آید، دو سه شب بیدار ماندیم. کل شهر را کنترل کردیم که خانه‌ای مشکل نداشته باشد. جلوی بعضی از خانه‌هایی که نزدیک رودخانه بودند را گچ گرفتیم و کمک کردیم بعضی از خانه‌ها را ایزوگام کنند.
با این وضعیت از فوتبال دور نمی‌شوید؟
خانم سلطانی‌زاده پیام داده که برای لیگ آماده شوم. از خرداد شروع می‌شود. ولی من تا آن موقع خداحافظی می‌کنم. کلاس مربیگری B آسیا را شرکت کرده‌ام. البته به‌خاطر کرونا 15روز دوم برگزار نشد. من باید بروم تا جوان‌ترها بیایند.
عید در راه است، شهر را می‌شود باز هم کنترل کرد؟
من نه از مردم شهر خودم که از همه مردم ایران می‌خواهم در خانه‌هایشان بمانند. دید و بازدیدها همیشه هست. کرونا مشکلی است که برای همه جهان است و باید رعایت کنیم. پل‌دختر 2پل دارد. دم عید همیشه یک پل را می‌بستند و دستفروشان آنجا بساط می‌کردند اما الان هیچ خبری نیست. انگار نه انگار این روزها در تقویم روزهای خاصی است. هیچ نشانی از آمدن نوروز در پل‌دختر نیست. پدر و مادرم فوت کرده‌اند. مادرم در هر شرایطی بهترین هفت‌سین را می‌چید، پدرم هم خیلی به عید و هفت‌سین اهمیت می‌داد. اما ایران امسال درگیر مشکلات زیادی بوده و دلم نمی‌آید همین سفره هفت‌سین را بچینم. فقط یک قرآن و یک سکه پنج‌تومانی به نیت پنج‌تن در سفره می‌گذارم. سیل برای لرستان و گلستان بود، زلزله برای آذربایجان، اتفاق هواپیما برای 250نفر و... اما کرونا شوخی‌بردار نیست و برای کل ایران است.
